Die Goede Man, met witte baard, gouden staf en een knoetgrote ring die bij voorkeur nog moet gekust worden ook. Ik had er als kind een haat-liefde verhouding mee.
Herfsten lang piekerde ik 's avonds onder mijn 'My-Little-Pony'-dekbed waarom De Man mijn moeder had gevraagd onze Sint-bestellingen te beperken tot de prijs van maximum 3 cijferkes (Belgische Franken, dat klinkt haast pré-historisch), terwijl 'the coolest kids in class' daar met gemak over gingen. Ik snapte ook niet wat hij had met die mandarijnen, terwijl ik gewoon -bij voorkeur witte- chocolade wou. En ik brak mijn hoofd al helemaal over het waarom van 'een pintje bier voor die pieten', die toch onmogelijk met een stuk in hun kraag het dak op konden?
Het één en ander werd mij duidelijk toen mijn moeder mij op een avond persé alleen in bad wou. Het was November. Ik meen mij te herinneren dat ik haar voor leugenaar uitmaakte, compleet overdonderd door de jarenlange leugen die mijn ouders me geflikt hadden, en mij vervolgens angstvallig afvroeg of ik nu nog wel een kadootje zou krijgen? Als ik eerlijk ben, begon de magie van de Sinterklaasperiode toen pas echt. Stiekem vals meedoen met de hele parade om mijn zus te laten blijven geloven, kadootjes kiezen in samenspraak met mijn moeder, haar verstopplaats ontdekken...
Nu, vele jaren later, keren mijn zus en ik rond 6 december nog steeds huiswaarts om onze schoen te zetten, en intussen staan daar ook de schoenen van onze wederhelften. De enige voorwaarde is een pint voor Piet, een brief voor Sinterklaas en een wortel of twee voor die Schimmel van hem. In ruil worden we jaarlijks beloond met de leukste 999-games, harde-schijven, dvd's...
Dit jaar echter, spaarde Sint noch Piet een cent uit, stonden wijzondagochtend zondagmiddag op en zagen dit:
Als je goed kijkt, ziet U tussen de chocoladeletters door een wit/rode doos staan met - jawel - een heus naaimasjien!
De Sint koos voor niet te veel tralalaatjes, een Singer Tradition 2250. De man zag mij vast hier knoeien. Of hij hoorde deze smeekbede. C'est m'égale! U hoort Sieselaajn allerminst klagen.
Het Lief is er van overtuigd dat een samenwerking nu veel vlotter zal verlopen, gezien ik de eigenaar ben en dat ding nu niet anders kan dan naar me te luisteren. Ik mag het maar hopen.
En ik snap ineens ook waarom mijn moeder me met een smoel vol glimlach inschreef voor een cursus 'leren naaien met de machine in 4 lessen', en mij nog grijnzender aankeek toen ik me liet ontvallen dat ik 'jammer genoeg geen machine had'.
En laat mij nu maar met rust, ik moet namelijk oefenen.
À Bientôt,
Een Singer-bezittende Sieselaajn.
Ps: Adobe Photoshop Elements is gedownload, nu moet ik mss nog net mijn fototoestel terugvinden zodat ik die crappy gsm-foto's achterwege kan laten... En dan weten dan mijn zus een camera kreeg van de Sint!
Herfsten lang piekerde ik 's avonds onder mijn 'My-Little-Pony'-dekbed waarom De Man mijn moeder had gevraagd onze Sint-bestellingen te beperken tot de prijs van maximum 3 cijferkes (Belgische Franken, dat klinkt haast pré-historisch), terwijl 'the coolest kids in class' daar met gemak over gingen. Ik snapte ook niet wat hij had met die mandarijnen, terwijl ik gewoon -bij voorkeur witte- chocolade wou. En ik brak mijn hoofd al helemaal over het waarom van 'een pintje bier voor die pieten', die toch onmogelijk met een stuk in hun kraag het dak op konden?
Het één en ander werd mij duidelijk toen mijn moeder mij op een avond persé alleen in bad wou. Het was November. Ik meen mij te herinneren dat ik haar voor leugenaar uitmaakte, compleet overdonderd door de jarenlange leugen die mijn ouders me geflikt hadden, en mij vervolgens angstvallig afvroeg of ik nu nog wel een kadootje zou krijgen? Als ik eerlijk ben, begon de magie van de Sinterklaasperiode toen pas echt. Stiekem vals meedoen met de hele parade om mijn zus te laten blijven geloven, kadootjes kiezen in samenspraak met mijn moeder, haar verstopplaats ontdekken...
Nu, vele jaren later, keren mijn zus en ik rond 6 december nog steeds huiswaarts om onze schoen te zetten, en intussen staan daar ook de schoenen van onze wederhelften. De enige voorwaarde is een pint voor Piet, een brief voor Sinterklaas en een wortel of twee voor die Schimmel van hem. In ruil worden we jaarlijks beloond met de leukste 999-games, harde-schijven, dvd's...
Dit jaar echter, spaarde Sint noch Piet een cent uit, stonden wij
Als je goed kijkt, ziet U tussen de chocoladeletters door een wit/rode doos staan met - jawel - een heus naaimasjien!
De Sint koos voor niet te veel tralalaatjes, een Singer Tradition 2250. De man zag mij vast hier knoeien. Of hij hoorde deze smeekbede. C'est m'égale! U hoort Sieselaajn allerminst klagen.
Het Lief is er van overtuigd dat een samenwerking nu veel vlotter zal verlopen, gezien ik de eigenaar ben en dat ding nu niet anders kan dan naar me te luisteren. Ik mag het maar hopen.
En ik snap ineens ook waarom mijn moeder me met een smoel vol glimlach inschreef voor een cursus 'leren naaien met de machine in 4 lessen', en mij nog grijnzender aankeek toen ik me liet ontvallen dat ik 'jammer genoeg geen machine had'.
En laat mij nu maar met rust, ik moet namelijk oefenen.
À Bientôt,
Een Singer-bezittende Sieselaajn.
Ps: Adobe Photoshop Elements is gedownload, nu moet ik mss nog net mijn fototoestel terugvinden zodat ik die crappy gsm-foto's achterwege kan laten... En dan weten dan mijn zus een camera kreeg van de Sint!
mijn sint bracht dat niet zele. verdorie toch, had hij zich maar van huis gemist dit jaar! ik had een spel ( niet 999 wel university games) .... Ruilen ? ;-)
BeantwoordenVerwijderenRuilen, neen bedankt. Maar ik wil in ruil voor een gestikt hebbedingetje wel eens uitgenodigd worden voor een namiddag spelletjes spelen, hint?
BeantwoordenVerwijderen