Donderdag ging ik naar het boekenfestijn. In de Expo in Gent. U kent dat wel, duizenden boeken, evenveel Omies en Opies op zoek naar het ideale kinderboek waar resp. kleinkinderen 'A tot F' dan hopelijk spontaan van gaan schootje zitten. De meningen over dergelijke massa-evenementen zijn verdeeld. Ik kan U echter zonder knipperen melden dat ik er dol op ben. Meer zelfs. De datum van volgend jaar staat al met stip in mijn agenda.
Boeken dus. U vraagt zich zeker af wat ik daar allemaal vond?
Het Lief kan tevreden zijn over mijn bescheiden buit, ik nog tevredener. Ik vond er een ware parel, het jeukt nu al om het U te vertellen.
Als eerste zal ik U (met een rood-roze blos op de wangen) bekennen dat ik een oude jeugdzonde van onder het stof heb gehaald. Anne Geddes. Ik weet niet hoe het met U zit, maar ik was van het type puber dat -tot grote ergernis van mijn vader- elke nieuwe inktcartridge met groot gejuich onthaalde om hem vervolgens, en dat kon ik verdomd snel, tot de laatste druppel leeg te knijpen om toch maar dat nieuwste plaatje van A.G. op papier te krijgen. Vervolgens gingen diezelfde plaatjes minitieus precies een A5-mapje in. Om later naar te staren. Ahjaaa. Wat doet ge daar anders mee?
Ik had ook van die afschuwelijke poppen. Een bij. Een lieveheersbeest. Een egel. Met koppen hard als beton. Gekregen, dat meld ik maar. Ik verzamelde persoonlijk liever kaders, kaartjes en agenda's. Ik versneed ook haar zwart-wit posterboek om vervolgens mijn muur mee te behangen. Tot op heden sieren nog steeds 3 heerlijk pure zwart-wit prenten mijn slaapkamermuur in het ouderlijke huis. Ik mocht ze wel, die Anne. En vandaag -tussen de schreeuwerige boeken die beweerden mijn seksleven te boosten en de zweverige boeken die beweerden dat ik dringend moest ontspannen- zag ik het. Iets paars. Iets groot. Een Anne-Geddes collector.
|
A Labor of Love |
Even links en recht kijken of niemand naar me keek, en dan compleet onopvallend - plop- dat mandje in. Ik ken nu eindelijk de verhalen achter de foto's, mammies & baby's. Ge zijt een vroedvrouw of ge zijt het niet zeker?
Maar dan nu:
'Le Moment Suprême', hét boek van de dag / week / maand / jaar:
Ik ga daar geen woorden aan vuil maken, ik laat U gewoon zien waarom ik daar zo zot van ben.
|
Charley Harper, 'An illustrated life'. | | | | | | | | | | | | | | |
|
Cardinal Bird |
|
Owlbum |
|
Finches |
|
Octoberama |
|
Shadow Dancers |
|
Squirrel |
|
Western Tanager |
Schoon hé? Wreed schoon!
Als U mij nu wilt excuseren, ik ga nog wat verder kwijlen boven mijn prentenboek.
À Bientôt,
Sieselaajn
Wij hebben dit jaar het Boekenfestijn gemist... (grote langgerekte snifffff!)
BeantwoordenVerwijderenProficiat met jouw aankopen! Blij Harry Harper te leren kennen, dankzij jou! Ik ben nu al zot op die prenten. Vooral Octoberama en Shadows vind ik ge-ni-aal !
Hm...
BeantwoordenVerwijderenBrilletje vergeten opzetten...
Excuses. 't Is duidelijk CHARLEY..!
(dank u voor uw begrip)
er leuk boekje,
BeantwoordenVerwijderengroeten Conny