zaterdag 31 december 2011

Beste wensen en een tipje van de sluier.

Volgens Het Lief: Happy New York!
Patroon voor de letters vond ik hier. Ik haalde de rode wol bij Zeeman voor zo'n 1,29€/bol. Kleine aanpassing in het patroon: Haak de kettingen om te beginnen in een haakpen die zo'n 2mm dikker is dan de haakpen gebruikt voor de double crochets. Zo vermijdt ge dat uw letters schuin trekken (zoals ge wel kunt zien in mijn 'N').
Ik denk dat ik de letters nu van het blad haal en er een slinger mee maak of zo.

En wat doet die klaver daar?
Dat komt ge te weten in het nieuwe jaar.

Feest ze!

À l'année prochain,

Sieselaajn.

woensdag 28 december 2011

Coucou, c'est le trou.

trou, nom masculin. 'Cavité naturelle ou artificielle dans le sol ou toute autre surface. Synonyme caverne.'

In de Vlaamse volksmond is 'trou' beter gekend als:
- gat
- put
- kuil
- 'pietenol'
- 'azu een ol'


'Artificielle',  dat is hij wel, die 'trou' van ons.
Te vinden sinds een week of twee ten toekomstige huize Sieselaajn.
Dat ziet er als volgt uit:









En past op he, dat wordt nog groter. Maar genen paniek, tegen september kan ik daar douchen.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Acht.

Acht jaar. Zolang houdt Het Lief dat al met mij uit. Volgens sommigen bewonderenswaardig, anderen noemen het een fluitje van een cent of gewoon pure sjanse.

Dat het mij niet kan schelen wat het geheim is, maar Het Lief is een exemplaar der superieure soort en dat wil wel eens helpen.


Zevenentwintigdecembertweeduizendendrie.

Zenuwachtig als een puber op eerste date, vertrokken we naar de cinema. Ahjaaa, wat doet ge anders op zo'n eerste date? Teamspirit II was het. Slechte film. Denk ik, want ik zag'r niet veel van. 't Was nen schonen avond.

En zo werd gisteren - ondanks den blok - ook nen schonen dag. Na het verzinnen van de laatste cadeau-ideeën boven een dampend bord Vegetarische spaghetti Toetswiet, gingen we richting Oudburg. Ik wou Het Lief eens de charme tonen van een taartenbakkerij als Julie's House. We hadden nadien koffieklets met een paar bevriende koppels en wij zouden voor de gelegenheid de taart voorzien. Ik had eerder die dag op Smoelboek immers geclaimd taart en bubbels te verwachten.

Taart, er was er in overvloed. Maar na een uur of twee kletsen schiet daar niet veel meer van over. Ik geef U dus een kijk in de kliekjesdoos.

De Doos...

...lag ooit vol lekkers...

...maar de alleen de perenfrangipane (boven) en bosbessenkaastaart (onder) dienden als dessert die avond.

Dat is dus voor uw vingers van af te likken. Maar echt hé. Ik at daar zelden iets dat ik niet lekker vond, alleen de wittechocolade-met-speculoos vond ik een beetjen flets en gewoon een zware aanval op mijn maag. Maar zoals ze zeggen: 'Des goûts et des couleurs, on ne discute pas'.

De taart, die mocht dus van de geclaimde lijst.


Let vooral op mijn gevoel voor orde aan het bureau.

Dan bleven nog de bubbels over, en die kregen we! Ik hou de fles dus tegoed voor 'la fin des examens' (resp. 01/02)!


En nu ga ik nog wat voort doen aan mijn Nieuwjaarskado's, de laatste hand natuurlijk! Of dacht ge nu werkelijk dat ik nog aan bepaalde kado's moest beginnen?

À Bientôt in 2012,

Sieselaajn.

PS.: Ik studeer tussendoor ook nog wel nen keer zenne, als ik goesting heb en als't mij uitkomt. 't Is maar dat ge niet peinst dat ik hier alleen maar wijze dingen doe en dan beetje loop te mekkeren over 'den blok'...

dinsdag 20 december 2011

Boeken, retro en beestjes.

Donderdag ging ik naar het boekenfestijn. In de Expo in Gent. U kent dat wel, duizenden boeken, evenveel Omies en Opies op zoek naar het ideale kinderboek waar resp. kleinkinderen 'A tot F' dan hopelijk spontaan van gaan schootje zitten. De meningen over dergelijke massa-evenementen zijn verdeeld. Ik kan U echter zonder knipperen melden dat ik er dol op ben. Meer zelfs. De datum van volgend jaar staat al met stip in mijn agenda.

Boeken dus. U vraagt zich zeker af wat ik daar allemaal vond?
Het Lief kan tevreden zijn over mijn bescheiden buit, ik nog tevredener. Ik vond er een ware parel, het jeukt nu al om het U te vertellen.

Als eerste zal ik U (met een rood-roze blos op de wangen) bekennen dat ik een oude jeugdzonde van onder het stof heb gehaald. Anne Geddes. Ik weet niet hoe het met U zit, maar ik was van het type puber dat -tot grote ergernis van mijn vader- elke nieuwe inktcartridge met groot gejuich onthaalde om hem vervolgens, en dat kon ik verdomd snel, tot de laatste druppel leeg te knijpen om toch maar dat nieuwste plaatje van A.G. op papier te krijgen. Vervolgens gingen diezelfde plaatjes minitieus precies een A5-mapje in. Om later naar te staren. Ahjaaa. Wat doet ge daar anders mee?
Ik had ook van die afschuwelijke poppen. Een bij. Een lieveheersbeest. Een egel. Met koppen hard als beton. Gekregen, dat meld ik maar. Ik verzamelde persoonlijk liever kaders, kaartjes en agenda's. Ik versneed ook haar zwart-wit posterboek om vervolgens mijn muur mee te behangen. Tot op heden sieren nog steeds 3 heerlijk pure zwart-wit prenten mijn slaapkamermuur in het ouderlijke huis. Ik mocht ze wel, die Anne. En vandaag -tussen de schreeuwerige boeken die beweerden mijn seksleven te boosten en de zweverige boeken die beweerden dat ik dringend moest ontspannen- zag ik het. Iets paars. Iets groot. Een Anne-Geddes collector.


A Labor of Love

Even links en recht kijken of niemand naar me keek, en dan compleet onopvallend - plop- dat mandje in. Ik ken nu eindelijk de verhalen achter de foto's, mammies & baby's. Ge zijt een vroedvrouw of ge zijt het niet zeker?

Maar dan nu:  'Le Moment Suprême', hét boek van de dag / week / maand / jaar:

Ik ga daar geen woorden aan vuil maken, ik laat U gewoon zien waarom ik daar zo zot van ben.

Charley Harper, 'An illustrated life'. 
Cardinal Bird

Owlbum

Finches

Octoberama

Shadow Dancers

Squirrel

Western Tanager
Schoon hé? Wreed schoon!

Als U mij nu wilt excuseren, ik ga nog wat verder kwijlen boven mijn prentenboek.

À Bientôt,

Sieselaajn

dinsdag 13 december 2011

Stilte.

Vandaag ging ik vertellen, over dingen die ik had gezien, gemaakt, geroken en gesmaakt.

Maar vandaag hou ik mijn mond.

Uit respect voor de mensen uit Luik, die niet meer kunnen doen wat ik wou doen.

Sieselaajn

maandag 12 december 2011

Winnaars Give-Away!

Nu ik erover nadenk, zal ik een volgende Give-Away vermoedelijk iets langer laten lopen, maar er zitten er een paar op hete kolen dus dat doe ik die personen in kwestie nu maar niet aan!

Het ging dus tussen deze twee:

En Blogger is zo vriendelijk mijn foto's met een extra lijntje te retoucheren, waarvoor dank, denk ik?
Ik laat jullie niet langer in spanning, want dit masjien heeft beslist wie gewonnen heeft.




Voor het Blauwe ritstasje waren er 12 deelnemers, en de Randomizer gaf nummer 9 aan.




En nummer negen, dat was Frauke Alexander!







Voor het Groene ritstasje waren 16 gegadigden, Randomizer koos daar voor nummer 6.









En nummer 6, dat was Joppe!






Veel succes ermee, Foxy Ladies, en geven even jullie adres door, zodat ik dat gezellig kan opsturen!
Voor de overige Dames en Heren, ik maak de tasjes nu ook op bestelling, dus gegadigden sturen maar even een mailtje naar sieselaajn AT gmail DOT com.

À la prochaine,

Sieselaajn.

vrijdag 9 december 2011

Hoe zit het met dat huis?

Ik krijg de laatste weken enorm veel de vraag hoe het met dat huis van ons gesteld is.
Ik zal U eens zeggen hoe het met dat huis van ons gesteld is. Goed. Want dat huis klaagt niet dat het achter zit op schema.

Wat is er sinds mijn vorige post nog gebeurd?

A. Er werd een nieuw tussenverdiep gestoken
B. De oude achterbouw werd afgegooid
C. De nieuwe achterbouw werd gezet
D. De laatste stukken muur/schouw werden gesloopt
E. De kelder werd uitgegraven en klaargemaakt voor de betonstorting van volgende week

Het Lief is ook nog bezig met de gelijkvloers uit te breken, maar ik heb hem achtergelaten met een bak bier en wat koeken, ik weet niet of daar intussen al veel van in huis is gekomen.
Een lijstje over wat nog moet gebeuren bespaar ik U, er bestaan daar immers niet genoeg letterkes voor.

En omdat ik verder niet veel zin heb om er nog veel woorden aan vuil te maken (wacht tot we kunnen beginnen inrichten, dan bombardeer ik U plat met design-drama-posts), kan U hieronder de foto's van vanmiddag aanschouwen. De leute ermee.

De toekomstige leefruimte met achteraan de nieuwe achterbouw

Het Lief en De Broer van Het Lief druk in gesprek, zicht naar voorkant toe.


Bovenaan het nieuwe plafond, voorlopig nog on-geïsoleerd.

Het trapgat voor de draaitrap, die doorloopt naar de kelder waar onze badkamer komt.

Achteraan komt 1 groot raam, daarachter ligt ons stadstuintje.

À Bientôt,


Sieselaajn.

donderdag 8 december 2011

Gulle tijden - Give-Away!

't Werd wel eens tijd zeker?' - Ik hoor jullie al peinzen.
Maar kijk, ik heb nu een masjien en ik heb sinds gisteren een zeer speciale band met het tafelzeil van Kitch Kitchen, dus stop maar met zagen en leest verder. Danku.

Aangezien ik nu toch al verklapt heb dat't iets met tafelzeil is - twoalsiree gelijk dat ze zeggen-, ik zwier daar een rits in met een ritsvoetje (maar jonges, wat klink ik al 'pro') en ik zet daar een bloem comme chez Haar,
en dan krijg ik zoiets.


Voilà, weet ge ook ineens waar ik dat blinkende -verdomd moeilijk om foto vast te leggen- spul vandaan heb. uit de Serpentstraat dus. In Gent. Duuuuuh.

'Zo'n zaksken, waar dient dat voor?' -Tss, al die vragen vandaag- Awel, ik steek daar mijn kleingeld in, en ook wel van die klantenkaarten die ge niet te veel nodig hebt maar wel altijd bij moet hebben, en ik heb sjanse want in dat van mij kan mijn telefoon der nog bij ook. Maar ge ziet, de maten verschillen, de toegewezen functie zodoende vermoedelijk ook.

Ik maakte er dus vier. Eentje voor mij, en eentje voor Nena die gisteren jarig was. Excuus Nena voor de anti-climax, maar mijn hoofd heeft beslist dat er VANDAAG moet geblogd worden.



En dan blijven er nog 2 over. TWEE zeg ik U. Wat zou ik daarmee doen?


Awel, ik zal't U nen keer uitleggen wat ik daarmee ga doen. Ik ga die braafkes weggeven. Want't is bijna Kerst en dan lopen de mensen hun gemoed over, en dan moeten ze dringend nog een goede daad doen om hun geweten te sussen. Of zoiets. Blabla. - En als ge dat niet geloofde dan maak ik U wel wijs dat mijn ego wil gestreeld worden.- Als ge intussen niet meer geïnteresseerd zijt stel ik voor dat ge hier stopt met lezen. Hier zo ongeveer. Of hier.
Soit, er is dus keuze tussen een groen zaksken,












of een blauw.











't Maakt mij niet uit wat ge kiest, maar als ge't wilt gaat ge der toch iets voor moeten doen, natuurlijk! Der zijn namelijk twee opties.
't Simpelste is dat je volger wordt en vervolgens een reactie achterlaat, en voor de niet-volgers daar best ook een naam bij zet zodat ik weet wie dat het is, ahjaa! Als je niet zo'n blogger bent, vraag ik om lid te worden van mijn facebookpagina en vraag ik uiteraard om daar vervolgens ook een bericht achter te laten. Je kan dus op twee manieren deelnemen, mensen die beide wegen gebruiken maken ook dubbel zoveel kans om te winnen. Een link op je blog vind ik leuk, maar is geen must om mee te doen!
Laat zeker even achter wel kleur tasje je verkiest, altijd praktisch ingesteld, die Sieselaajn.

De wedstrijd loopt nog tot maandagavond 12/12  12h, dan zoek ik mij zo'n compleet verantwoord lootjestrekkersdingmasjien op internet, en deel ik mee wie gewonnen heeft!  (Ziet iemand trouwens mijn gevoel voor cijfers in de datum? *Bestoeft zichzelf*)

Voila, nu heb ik genoeg wetten gesteld, me dunkt. Ik ga nog wat verder haken - ja haken, dat doe ik ook-, en dan kan ik hopelijk gauw een nieuw project laten zien.

À Bientôt,

-Een vrijgevige- Sieselaajn.

maandag 5 december 2011

Sieselaajn vs. zwart-wit: 0-1

Dan maakt een mens nog eens een make-up zakje,
Dan haalt een mens daarvoor een fleurig stofje boven,
Dan denkt een mens er al eens aan om daar een foto van te maken alvorens het in een onbekende sjakos verdwijnt,
Dan denkt een mens er NIET aan om het zwart-witfilmpje van de Pudding Camera-applicatie te halen.
Iets vrolijks krijgt dan algauw iets treurigs, n'est-ce-pas?


Of geshowd op Het Lief dat ook wel eens subtiel op mijn blog wou verschijnen geeft dat dit:



Het blijft een beetje treurig. Geef toe, het is hier al kleurrijker geweest. Al een geluk dat het leven er soms nog wat fleuriger uitziet.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Danku Sinterklaasje!

Die Goede Man, met witte baard, gouden staf en een knoetgrote ring die bij voorkeur nog moet gekust worden ook. Ik had er als kind een haat-liefde verhouding mee.
Herfsten lang piekerde ik 's avonds onder mijn 'My-Little-Pony'-dekbed waarom De Man mijn moeder had gevraagd onze Sint-bestellingen te beperken tot de prijs van maximum 3 cijferkes (Belgische Franken, dat klinkt haast pré-historisch), terwijl 'the coolest kids in class' daar met gemak over gingen. Ik snapte ook niet wat hij had met die mandarijnen, terwijl ik gewoon -bij voorkeur witte- chocolade wou. En ik brak mijn hoofd al helemaal over het waarom van 'een pintje bier voor die pieten', die toch onmogelijk met een stuk in hun kraag het dak op konden?

Het één en ander werd mij duidelijk toen mijn moeder mij op een avond persé alleen in bad wou. Het was November. Ik meen mij te herinneren dat ik haar voor leugenaar uitmaakte, compleet overdonderd door de jarenlange leugen die mijn ouders me geflikt hadden, en mij vervolgens angstvallig afvroeg of ik nu nog wel een kadootje zou krijgen? Als ik eerlijk ben, begon de magie van de Sinterklaasperiode toen pas echt. Stiekem vals meedoen met de hele parade om mijn zus te laten blijven geloven, kadootjes kiezen in samenspraak met mijn moeder, haar verstopplaats ontdekken...

Nu, vele jaren later, keren mijn zus en ik rond 6 december nog steeds huiswaarts om onze schoen te zetten, en intussen staan daar ook de schoenen van onze wederhelften. De enige voorwaarde is een pint voor Piet, een brief voor Sinterklaas en een wortel of twee voor die Schimmel van hem. In ruil worden we jaarlijks beloond met de leukste 999-games, harde-schijven, dvd's...

Dit jaar echter, spaarde Sint noch Piet een cent uit, stonden wij zondagochtend zondagmiddag op en zagen dit:

Als je goed kijkt, ziet U tussen de chocoladeletters door een wit/rode doos staan met - jawel - een heus naaimasjien!



De Sint koos voor niet te veel tralalaatjes, een Singer Tradition 2250. De man zag mij vast hier knoeien. Of hij hoorde deze smeekbede. C'est m'égale! U hoort Sieselaajn allerminst klagen.
Het Lief is er van overtuigd dat een samenwerking nu veel vlotter zal verlopen, gezien ik de eigenaar ben en dat ding nu niet anders kan dan naar me te luisteren. Ik mag het maar hopen.
En ik snap ineens ook waarom mijn moeder me met een smoel vol glimlach inschreef voor een cursus 'leren naaien met de machine in 4 lessen', en mij nog grijnzender aankeek toen ik me liet ontvallen dat ik 'jammer genoeg geen machine had'.

En laat mij nu maar met rust, ik moet namelijk oefenen.

À Bientôt,

Een Singer-bezittende Sieselaajn.

Ps: Adobe Photoshop Elements is gedownload, nu moet ik mss nog net mijn fototoestel terugvinden zodat ik die crappy gsm-foto's achterwege kan laten... En dan weten dan mijn zus een camera kreeg van de Sint!