woensdag 23 januari 2013

Murphy.

In mijn hoofd gaat dat zo:

- Een ongeplande patiënt op een reeds overdrukke maandagochtend: must be Murphy.
- Een storing in een broodnodig toestel op diezelfde maandagochtend: daar heb je Murphy weer.
- 's Avonds doodmoe in de zetel ploffen en merken dat uw schouder pijn doet: Murphy bloody hates me.
- Aan diezelfde schouder voelen en in de richting van uw borst een knobbel voelen: ABSOLUTE COMPLETE ONGEËVENAARDE PANIEK JONG!

In tien seconden tijd overzag ik mezelf tijdens het krijgen van een diagnose, mijn haarverlies bij de chemo, de reactie van mijn beste vrienden toen ze het nieuws vernamen. Verder wist ik perfect welke muziek op mijn begrafenis moest. Maar ik wist gedomme niet hoe ik Het Lief zou achterlaten.

In diezelfde tien seconden moet mijn maag van onder tot boven in mijn romp zijn bewogen, met een lichte twist ergens halverwege.

De daarop volgende uren (lees: in bed) durfde ik niet te bewegen omdat het als het in mijn lymfe zat misschien wel eens zou kunnen uitbreiden over mijn hele lijf.
Nu mag ik het geluk hebben (diezelfde Murphy?) dat ik werk bij twee dokters die over een echo-machine beschikken. Ik dank de uitvinder van dat toestel op mijn blote knietjes (en daar zit niet al te veel vet op) voor de optie die het toelaat om abcessen van tumoren te onderscheiden. In mijn hoofd ging dat als iets wat op 'verrekte schijtluis' moet geleken hebben.

Ik voel mij intussen behoorlijk klein naast iemand die ooit dergelijke akelige diagnose heeft of zal ontvangen, dat moet ware hel zijn en - meer nog- ik schaam mij dood. Maar ik maak u écht geen blaaskens wijs als ik zeg dat mijn bangste 12 uren ooit waren.

Ligt dat aan mij, die paniek? Ben ik een beetje hypochondrisch? Is dat iets vrouwelijks, of meer nog, iets menselijks?

Ik smeer intussen zwarte zalf en bereid mijn gestel voor op een ferm schot antibiotica. Zou U mij geloven dat ik dankbaar ben om dat abces?


vrijdag 18 januari 2013

Dat (P)Rinseke.

Tweede kerst, voor velen een dag om te bekomen van de gepasseerde feestdrukte. Voor mij ook, normaliter. Maar dit jaar begon tweede kerst vroeg. Heel vroeg. Mijn ogen plakten nog toe toen ik werd gewekt door twee kabouters. Om over Het Lief nog maar te zwijgen. Die kabouters vertoonden tekenen van nervositeit aangezien de oudste de dag voordien langs haar neus weg had geraden wat er tweede kerst op het programma stond. Een baby begot.

Die baby, dat is nu mijn metekind. Mijn hart wordt zo week als een spons telkens ik dagdroom over knuffelsessies met het kleine dropje. Kleine Rinse, zo lang verwacht, en ineens was hij daar. Sinds hij er is draag ik titel en verantwoordelijkheid. Het voelt verdorie goed.

Dat kleine ventje kon niet worden ontvangen zonder hippe accessoires. Die jongen is nu éénmaal gezegend met twee toffe meters die weten wat cool is. Of dat op z'n minst toch beweren. Ik sloeg dus aan het haken, na uren grasduinen op Pinterest vond ik wat ik moest hebben. Een gratis patroon voor een schattig vestje en een zoniet nog schattiger eikel-mutsje. Twee bolletjes zachte wol en 't was gepiept.

Met dank aan Rembert, a.k.a. de papa voor de foto's.




Zie dat tjoepken!

Lieve Rinse, bloei, leer, ontwikkel en word een in-fijn mens, maar groei alstemblieft niet te snel uit uw schattige kleren. Uw meter dankt U.

Ps: Tips voor het snel kwijtgeraken van een dubbele kin zijn altijd welkom.

maandag 14 januari 2013

2013: Het jaar van Atelier 'Nee'

Zomaar van blognaam veranderen en verder niets van U laten horen, dat is niet proper. Ik hoor het U al peinzen. Ik beken en geef mij over, het is hier wat stil geweest. Ik weet niet of u zich daaraan ergerde, maar ik had daar nood aan. Even niets moeten, dat is een deugdelijke zaligheid.

Het begon in september, toen we van India kwamen en 't een en 't ander moesten verwerken. Dat ging dan naadloos over in oktober, toen ik fulltime aan de slag ging en hondsmoe 's avonds thuiskwam. Dan was er november, met veel energie maar geen licht om over naar huis te schrijven, laat staan om foto's te trekken. December startte goed met het indienen van een thesis en een schat van een metekind (krijgen, niet indienen), en eindigde in lichte mineur toen er verbouw- en gezondheidsproblemen opdoken.
Balans van 2012: niet voor in de boekskes en content dat 't voorbij is

Een deel van de (georganiseerde) chaos heb ik uiteraard aan mezelf te danken. 'Een deel' is eigenlijk dan nog te bescheiden uitgedrukt. Op één of andere manier slaag ik er dag na dag, week na week in om mensen zaken te beloven die ik met volle goesting wil uitvoeren, maar waar het me eigenlijk aan tijd ontbreekt. Dat moest maar eens gedaan zijn, declareerde Het Lief. Dus 2013 wordt het jaar van de nieuwe start. Rust in mijn hoofd, rust in mijn leven, en hopelijk rust in huis eens we verhuisd zijn.

Dus ja, ik verbouwde de boel hier een beetje. Die rust, die wil ik overal, te beginnen bij mijn geesteskind. 'Sieselaajn' zorgde al van bij de start voor bijzonder vermakelijke taferelen toen vrienden en kenissen pogingen ondernamen mij aan te spreken bij mijn blognaam. Blijkbaar is fonetisch taalgebruik toch ook niet altijd jedat. Ik speelde al een tijd met het ampersand, gewoon omdat ik dat een wreed schoon leesteken vind. En omdat ik hier gewoon mijn goesting kan en mag doen, heb ik daar van geprofiteerd. 'Atelier Ampersand' wordt de start van mijn kruistocht naar orde. En ja, ik zeg NEE. Nee tegen alles wat niet moet en niet prettig voelt, nee tegen al dat hooi dat ik niet op mijn vork zal scheppen.
U mag gniffelen. Ik besef net zo hard als U dat dat hier niet van een leien dakske zal gaan. Maar zo hoort dat nu eenmaal bij voornemens. Luid roepen als ge eraan begint, maar stil zwijgen als ge na 2 dagen grandioos de mist in gaat.
Ik eindig mijn pleidooi met het opengooien der registers: mijn naam is Celine en daar zal ik voortaan ook mee tekenen. Weet U dat ook ineens.

U hoort in de toekomst dus terug meer van mij. Ik heb namelijk nog wat achterstallig blogwerk. En nu dat hier staat moet ik dat maar doen ook. Wat peinst ge daar van?

Dan rest mij nog de sociaal verantwoorde taak jullie allemaal een fijn maar bovenal creatief jaar te wensen. Ik ben al benieuwd te lezen wat jullie voor 2013 in petto hebben.

Tot later,

Celine