zondag 11 augustus 2013

Jackie.

Rond kerst kreeg ik een boek. Dat boek heeft even moeten wachten tot ik de juiste gelegenheid had gevonden om er een jurk uit te maken. Een fifties-feestje vraagt nu eenmaal om gepaste kledij die niet in mijn standaard-garderobe te vinden is.



Zonder twijfel ging ik voor de 'Jackie', in het boek omschreven als een ode aan Jackie Kennedy. Simpel van vorm, zo heb ik het graag, ik steek niet graag uren werk in een stuk dat ik vervolgens slechts één keer kan dragen. Dat heb ik zo wel een beetje afgeleerd.
Het werd de versie met zakken en boothals. Met het tussengestikte paspel werd het geheel wat gebroken in mijn taille en zo ademt de jurk ineens ook wat meer 'fifties'.

De broche kreeg ik in bruikleen van mijn grootmoeder, samen met een paar kanten handschoentjes die ik voor de gelegenheid even achterwege liet.




 





Stof: gewafeld katoen bij Artevelde Stoffen

vrijdag 21 juni 2013

Wolk.

Het waren lastige dagen, de voorbije week.
Ik had er vandaag nood aan mijn gedachten te verzetten.
Gelukkig is er in dat geval nog altijd het metekind.

Ik maakte een stempel en ging aan de slag.

Voor Rinse.
Een wolk van een baby.



Lieve dromen, kleine schat!

Ps: ik spring op de kar, volgt U mij binnenkort via Bloglovin?

dinsdag 18 juni 2013

Theetijd.

Sinds ik full-time werk, is er nog weinig tijd voor creativiteit. Mijn weinig vrije tijd gaat dus vooral naar contact houden met Het Lief, het huishouden en verbouwen.
En blogs lezen.
En koken.

En vriendschap en creativiteit.
Gecombineerd geeft dat laatste dit.



Schol!

Porseleinstift: Banier
Tassen: Hema

donderdag 6 juni 2013

Pauze.

Ik had op pauze willen drukken, ergens een maand of twee geleden.
Toen ons leven druk maar gezellig was.

Maar het leven ging onverstoord verder. Gisteren riep ik nog 'STOP' maar het was al te laat.
De bus startte zijn motor en reed weg, mijn Lief wegvoerend.
Mijn Lief met de blauwe muts en het VN-label dat ik (een centimeter te hoog trouwens) op zijn hemd naaide.
Mijn hart brak een beetje.


Weg naar Melsbroek, waar een vliegtuig wachtte met bestemming 'Beirut'.
Weg voor een maand of vijf.
En hoewel ik niet aan mijn proefstuk toe ben, doet het elke keer meer pijn.

Geen pauze dus, maar een keiharde start. Start van 140 nachten alleen, of 140 dagen om zelf in te vullen, ik ben er nog niet uit. Of om te werken, tijdens de job en in het huis. Of om te naaien.

Ik zie het wel.
Jullie ook.


vrijdag 29 maart 2013

Klein geluk.

Klein geluk, aan mijn wasdraad deze week.



Ik haakte en stikte, mijn moeder breide. Voor babies, die verwacht, gekomen of imaginair zijn.

U herkent het jasje uit 'Zo geknipt'. Volgens Het Lief een clown-kostuum, volgens anderen geslaagd in combinatie met dat rood. Ik laat het in't midden want ik ben er wel content van, en ik hoop dat baby Helder dat ook is. Wat is een gerief trouwens, dat boek. Duidelijk en to the point, zo heb ik het graag. Alleen die mouwen, daar moest ik toch eens goed over nadenken en gewoon to the point uitvoeren wat er geschreven staat, dat kan natuurlijk niet. Voor het eerst zette ik drukknopen in een naaisel, daar had ik toch wat stress voor. Maar de print loopt vooraan min of meer door en dan is dat voor mij geslaagd genoeg.




Ik voerde het jasje met Ikea-fleece, dat is lekker zacht. En warm ook, aangezien de zomer dit jaar precies maar 2 dagen heeft geduurd.


Voor Liana koos ik voor rode kipjes, met stof die ik ooit bij Koekepeertje kocht.  Het patroon kreeg ik na een vriendelijk mailtje zomaar doorgestuurd. Op zich een heel gemakkelijk concept, maar het duurde maar liefst 4 uur voor ik de kimono in elkaar had. Iets met een naald en een blok en veel vuile woorden.


Bij het bloesje maakte ik een rood mutsje, van een patroontje dat ik eens zag passeren op Pinterest.
Liana's neefje, mijn petekind, kreeg hetzelfde mutsje in het grijs.

Tot zover mijn werk.


U vraagt zich nu vast af wat die groene trui daar dan hangt te zwieren.
Die maakte m'n moeder voor mijn ongeboren (voor de duidelijkheid: tot op heden nog onverwekte) kinderen. Ik viste het breiboek met het patroon in uit een grabbelbak in de Kringwinkel voor ocharme 25 cent.


Met groene Zeemanwol ging ze aan de slag in haar hoekje. Rijstpapsteek tot ze er genoeg van had. Ik zette er knoopjes aan en kan al niet wachten tot ik dat vestje ooit gevuld krijg met een bolle kruising tussen Het Lief en mezelf.


Een beetje oversized, wegens patroon uit de vroege jaren '90. Maar wat doet het er toe, want zie, hoe schoon!

En nu moet ge mij verexcuseren, ik moet wat babies gaan bezoeken!

donderdag 28 maart 2013

When in India, Pt. 1

When in India, september 2012.

Starring:






En nog een heleboel mensen die precies wat enthousiaster waren en de reis onvergetelijk maakten.
U moet het ons vergeven, het was vroeg die ochtend, en het vliegtuig was laat. 

Bon, neem er alvast een koffietje bij, of een theetje als dat meer uw ding is. Het kan namelijk eventjes duren voor al het beeldmateriaal op dit scherm geladen is. Ik had het formaat kunnen verkleinen maar dat zou de fotograaf geen eer aan doen, ziet U?
Met dank aan Yun, die beter met een camera overweg kan dan Het Lief en ik tesamen. Zelfs op ons beste moment, en dat wil wat zeggen denk ik dan.






















































Met mijn excuses voor de occasionele halfnaakte Indiër.

Dat is dan dat voor de eerste week van onze reis. Dat betekent dat ik u nog 2 keer kan platbombarderen met oogsnoep! Voor de mensen die een zenuwinzinking krijgen bij het gedacht alleen, met mijn oprechtste respect dat U zich door deze blogpost hebt gewurmd. Maar vermijd in het vervolg dan misschien alles wat hier verschijnt en misschien mogelijks iets met India zou te maken kunnen hebben. U weze gewaarschuwd!

Ik heb niet alle foto's van bijschrift voorzien, het lijkt te vermijden dat U het gevoel zou hebben dat U er zelf bent geweest. Ik wil jullie de reisgoesting niet ontnemen namelijk. En de kleuren. En de geuren. Of dat dan misschien weer wel.

Geniet!