vrijdag 29 maart 2013

Klein geluk.

Klein geluk, aan mijn wasdraad deze week.



Ik haakte en stikte, mijn moeder breide. Voor babies, die verwacht, gekomen of imaginair zijn.

U herkent het jasje uit 'Zo geknipt'. Volgens Het Lief een clown-kostuum, volgens anderen geslaagd in combinatie met dat rood. Ik laat het in't midden want ik ben er wel content van, en ik hoop dat baby Helder dat ook is. Wat is een gerief trouwens, dat boek. Duidelijk en to the point, zo heb ik het graag. Alleen die mouwen, daar moest ik toch eens goed over nadenken en gewoon to the point uitvoeren wat er geschreven staat, dat kan natuurlijk niet. Voor het eerst zette ik drukknopen in een naaisel, daar had ik toch wat stress voor. Maar de print loopt vooraan min of meer door en dan is dat voor mij geslaagd genoeg.




Ik voerde het jasje met Ikea-fleece, dat is lekker zacht. En warm ook, aangezien de zomer dit jaar precies maar 2 dagen heeft geduurd.


Voor Liana koos ik voor rode kipjes, met stof die ik ooit bij Koekepeertje kocht.  Het patroon kreeg ik na een vriendelijk mailtje zomaar doorgestuurd. Op zich een heel gemakkelijk concept, maar het duurde maar liefst 4 uur voor ik de kimono in elkaar had. Iets met een naald en een blok en veel vuile woorden.


Bij het bloesje maakte ik een rood mutsje, van een patroontje dat ik eens zag passeren op Pinterest.
Liana's neefje, mijn petekind, kreeg hetzelfde mutsje in het grijs.

Tot zover mijn werk.


U vraagt zich nu vast af wat die groene trui daar dan hangt te zwieren.
Die maakte m'n moeder voor mijn ongeboren (voor de duidelijkheid: tot op heden nog onverwekte) kinderen. Ik viste het breiboek met het patroon in uit een grabbelbak in de Kringwinkel voor ocharme 25 cent.


Met groene Zeemanwol ging ze aan de slag in haar hoekje. Rijstpapsteek tot ze er genoeg van had. Ik zette er knoopjes aan en kan al niet wachten tot ik dat vestje ooit gevuld krijg met een bolle kruising tussen Het Lief en mezelf.


Een beetje oversized, wegens patroon uit de vroege jaren '90. Maar wat doet het er toe, want zie, hoe schoon!

En nu moet ge mij verexcuseren, ik moet wat babies gaan bezoeken!

donderdag 28 maart 2013

When in India, Pt. 1

When in India, september 2012.

Starring:






En nog een heleboel mensen die precies wat enthousiaster waren en de reis onvergetelijk maakten.
U moet het ons vergeven, het was vroeg die ochtend, en het vliegtuig was laat. 

Bon, neem er alvast een koffietje bij, of een theetje als dat meer uw ding is. Het kan namelijk eventjes duren voor al het beeldmateriaal op dit scherm geladen is. Ik had het formaat kunnen verkleinen maar dat zou de fotograaf geen eer aan doen, ziet U?
Met dank aan Yun, die beter met een camera overweg kan dan Het Lief en ik tesamen. Zelfs op ons beste moment, en dat wil wat zeggen denk ik dan.






















































Met mijn excuses voor de occasionele halfnaakte Indiër.

Dat is dan dat voor de eerste week van onze reis. Dat betekent dat ik u nog 2 keer kan platbombarderen met oogsnoep! Voor de mensen die een zenuwinzinking krijgen bij het gedacht alleen, met mijn oprechtste respect dat U zich door deze blogpost hebt gewurmd. Maar vermijd in het vervolg dan misschien alles wat hier verschijnt en misschien mogelijks iets met India zou te maken kunnen hebben. U weze gewaarschuwd!

Ik heb niet alle foto's van bijschrift voorzien, het lijkt te vermijden dat U het gevoel zou hebben dat U er zelf bent geweest. Ik wil jullie de reisgoesting niet ontnemen namelijk. En de kleuren. En de geuren. Of dat dan misschien weer wel.

Geniet!