Nog...

NEGEN uur, WEINIG/GEEN slaap en 1 Nalu.

Dat scheidt mij nog van absolute ontspanning.
Dat en een mondeling examen. Broekschijterij ten top.

Geloof het of niet, maar Sieselaajn is in sé een vies vuil streverken. Bah, ik vind dat eigenlijk zelf een smerig idee. Ik had mezelf voor december niet onder die categorie geplaatst, maar nu is het duidelijk. Mijn verstand kan zich absoluut waarlijk NIET vereenzelvigen in het moeten ondergaan van een tweede zit.
Ik blok dus als een aangestoomde kip.

En excuseer mij nu, ik moet mijzelf nog snel bekwamen in het vouwen van luiers op volwassenmaat.

À Bientôt,

Sieselaajn.

EDIT: Sieselaajn werd met de grond gelijk gemaakt nog voor er een imaginaire luier aan te pas kwam. Zij gaat nu haar wonden likken.

Monsieur Lazhar.

Als mijn examens klaar zijn ga ik, ter compensatie van de intussen 4 televisieloze weken, schandalig veel films kijken.
Zoveel dat mensen me zullen vragen wanneer ik me ga wassen, of ik geen eten moet hebben en hoeveel dagen het geleden is dat ik nog eens voor een paar verse sokken ging.

En ik begin hiermee.

Deze film is naast onder andere 'Bullhead' (de verengelste titel van 'Rundskop') genomineerd voor een Oscar in de categorie 'Beste Buitenlandse Film'. Het spijt mij Patriarchen, Vaderlandslievenden en Rundskop-aanbidders, maar deze inzending over een Algerijnse immigrant die leraar wordt in een lagere school in Montréal spant voor mij de kroon.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Aan de fles.

Op momenten als deze, wanneer ik de creativiteit door mijn poriën naar buiten voel dampen, ik niet meer helder kan denken, laat staan onthouden hoe het 'BFM' ineen zit, ga ik aan de fles. Zwaar aan de fles. Ik schaam mij daar niet voor en zeg U dat zonder blikken of blozen.

Mijn fles is paars en ik word er vrolijk van. Mijn moeder bracht ze mee van de luchthaven toen ze met mijn vader van vakantie kwam. Ik had haar laten kiezen. Ze scoorde.

Ik beschik over een bescheiden scala aan geurtjes, maar deze bezorgt mij telkens een zweem van zomer, BBQ's en doet mij steeds denken aan mijn grootmoeder. Vraag mij niet waarom.
Er zit rabarber en appel in, wat het een zoetzeme geur geeft, maar ook iets mysterieus, waardoor ik hem meestal 's avonds draag.

Maar dus, nu ik hier intellectueel zit weg te kwijnen, bekruipt mij een gevoel van nieuwsgierigheid. Welke geur druppelt 's ochtends langs uw sleutelbeenderen naar beneden? Waar krijgt Uw vent migraine van en wordt U dan weer compleet extatisch van? Kortom:  'Aan welke fles zit U?'

Bij deze lanceer ik graag een stokje, gewoon omdat ik vreent nieuwsgierig ben en omdat geuren zoveel meer zeggen dan woorden, soms. Omdat ik wil weten aan welke fles U zit en wat dat bij U oproept. En ook omdat ik dan vanuit mijn luie zetel via internet nieuwe geurkes kan bestellen. Maar dit geheel terzake.


Bij deze tag ik dus:

Joppe
Hilde@Home
Liesbeth van 'Ontroerend Goed'

Hopelijk kom ik wat nieuws te weten!
Dan rest mij nog de vraag: En U? Aan welke fles zit U?

À Bientôt,

Sieselaajn.

Intussen achter het bureau...

... Worden autistische kleurenschema's van onder het stof gehaald;

... wordt er tegen de klok geblokt;

... worden goede voornemens ingelost;

... wordt in Hotel Mama(*****) het vertrouwde Gentse uitzicht gemist;

... vinden er paniekaanvallen plaats wegens bijzonder tegenstrijdige
toekomstige activiteiten;

... wordt er tergend traag afgeteld;

... wordt een tutorial voor dit strikje geschreven...

... en gaat Sieselaajn tenslotte langzaam dood.

't Is niet voor 't een of 't ander

- Maar Mml. Sieselaajn zal niet meer door de grond zakken van schaamte.

Daar toch tenminste niet meer.

Nog een tubeke shampoo en we kunnen douchen.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Ferm.

Mocht U het nog niet gezien hebben, ik smukte net mijn blog op.
In thema.
Want ik ben verliefd op deze.

Ze zijn van Ferm Living. Hun website vindt je hier.
En dat thema, dat moet eigenlijk Het Lief overtuigen. Want ik mag een huis inrichten.

U mag raden welk kleur.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Sjaal.

Hoewel Nieuwjaar intussen al een week achter ons ligt, ben ik hier nog altijd niet komen stoefen met mijn zelf-maak kado's. Aangezien ik zwaar aan den blok ben en bijgevolg niet veel tijd heb voor nieuwe maaksels, laat staan bonding met mijn masjien, doe ik dat dan maar in verschillende stadia.

Het eerste zelfHaakkado, dat was een sjaal voor mijn moeder. Mijn moeder heeft iets met oud-roze, en bij het zien van de wol in de winkel wist ik dat het een sjaal moest worden. Sommige dingen zijn 'meant to be'. En aangezien wij binnenkort in een multiculturele buurt gaan wonen waar mijn moeder vast graag eens op bezoek komt, kan ze dat nu ook in stijl doen. De toepassingsmogelijkheden zijn namelijk ruim.

Ik koos voor de Grany-stripes, twijfelde nog over eventuele onderbreking door een tweede kleur, maar besloot dan voor de afneembare bloemenbroche te gaan.

U ziet dat mijn autofotografische competenties ferm ontwikkeld zijn. Om over mijn gevoel voor kleuren-combinaties nog maar te zwijgen.

Voor de sjaal koos ik voor de algemeen gekende 'Granny Stripes'. Dat leerde ik mezelf hier. Dat is niet moeilijk dus ge moet daar genen schrik van hebben. Neem een dikkere Gauge en soepele wol voor de eerste probeersels, dan is het duidelijk waar je wat moet doorsteken.

The facts:

1. Ik haakte dus een kraag, en haakte daarvoor om te beginnen een ketting van 183 lossen.
2. Dat gebeurde met een 5mm-pen en wol die op het label aanduidde een 5mm-pen te vereisen. Niet moeilijk.
3. Ik heb ze nageteld maar eigenlijk deed ik dat opzetten op het gevoel. Mijn gevoel is nogal ruim, dus na nameten raad ik U aan om in dezelfde situatie zo'n 162 steken op te zetten (dat moet voor de Granny Stripes altijd in meervoud van drie, vandaar). Zo verkrijg je een sjaal die soepel rond de nek te dragen is. (EDIT: vergeet je keerlossen niet, die moet je bij de 162 tellen!)
4. Ik haakte de sjaal tot een hoogte van 60 cm, zo verkrijgt ge een dubbel te vouwen kraag in de hoogte, niet de breedte, als ge snapt wat ik bedoel. Ik had hiervoor 3 bollen wol nodig. (450g)
5. Ik hechte het geheel samen met wat logisch verstand en een zelfverzonnen steek. Moest daar vraag naar zijn, ik wil dat gerust eens in tuto-vorm demonstreren.
6. Ik haalde heel erg dikke wol, een nog dikkere haakpen en haakte een bloem die ik vervolgens op een broche-naaldje bevestigde. De tutorial voor de bloem vind je hier, ik haakte door de dikte van de wol slechts tot de tweede rij.

Mijn moeder was er blij mee. En als het niet zo was, ze kan verdomd goed doen alsof.


À Bientôt,

Sieselaajn.

Poekie-kjoewt!

Sieselaajn is een vrouw van adjectieven. Ik durf wel eens twee woorden samenvoegen om mijn beeldspraak kracht bij te zetten. In mijn pubertijd had ik het nogal voor het woord 'pok'. Dat werd dan samengevoegd in woorden als 'pokke-grappig', of 'pokke-smerig', en ga zo maar door.

'Pokke' en 'Poekie', dat lijkt een beetje op elkaar. En laat Poekie nu net zo'n project zijn waar je hart van warm wordt en je hoofd blij.
Eerder had je al een project als 'little quilts of love', wat me als vroedvrouw enorm genegen was. Maar quilten, dat kan ik niet, dus liet ik het werk liever over aan mensen die de kleintjes met hun werk wel eer aandeden.

En toen kwam Poekie-knuffel. En knuffels, dat kan ik wel! Dus stuurde ik een mailtje om het leveringsadres te bemachtigen en stuur ik zo snel mogelijk twee zachte vriendjes richting UZ Gent. Ik hoop er een kindje blij mee te maken, één van de kindjes achter de grote ramen van het grote nieuwe kinderziekenhuis, waar ik tijdens lesweken zowat dagelijks passeer.

Een klein monster

En een zachte egel!

Wil je zelf ook het Poekie-project steunen? Dat kan door een zachte lieve knuffel te maken en vervolgens een mailtje te sturen naar Poekie, zo krijg je alle nodige gegevens. Succes ermee!


À Bièntôt,

Sieselaajn.

Klavertje Vier

1 januari.
De wreedste dag van het jaar.

Na een nacht van feest, drank en op de kop schandalig weinig slaap volgt een dag vol verplichte nummertjes. Pasop, niet dat verplichte nummers niet plezant kunnen zijn, dat heb ik niet gezegd. Maar het is sadomasochistisch, zelfpijnigend en gewoon onverrept wreed om met een houten kop in een ruimte vol kakelende mensen te gaan zitten.
Als kind (ge weet wel, dat was toen ge na het vuurwerk uw bed in vloog) vond ik dat vree plezant, nieuwjaar. De spanning om wat er nu vanonder die kerstboom zou getoverd worden, of moeder en vader de nieuwjaarsbrief zouden smaken... Over dat laatste wil ik het met U graag hebben vandaag.

Naar familiale traditie worden hier jaarlijks, ondanks leeftijd noch graad van nuchterheid, de beste wensen in het keurigste handschrift bovengehaald. Na de traditionele 'liefste peter - hoe meer ge geeft hoe beter', besloot ik het dit jaar over een andere boeg te gooien. Blèten gingen ze doen, verdorie!

Ik maakte U hier misschien al nieuwsgierig. Al maanden hangt er een groot vilten klaver boven mijn bureau, gekregen van mijn moeder in tijden dat ik dat wreent nodig had. Ik ging dus voor de klaveren en de bescheiden portie geluk die ze voortbrengen. Vervolgens goot ik dat in een concept en toen kwam dit: tadaaa!

Oh, een potje! Wat zit daar in?

Aha, het zijn klavers! Waar komen die vandaan?

Geknipt dus, die klavers. Uit vilt. 11 klavers-drie en 1 klaver-vier.
Samen maakt dat twaalf. En laat dat nu net het nieuwe jaar zijn?

En dat wordt dan... Een potje vol geluk!

Een potje vol geluk dus. De potjes met het witte dekseltje haalde ik bij Dille&Kamille, net als de etiketten zoals U ziet. De stof haalde ik uit de Artevelde-stoffenwinkel op de Vrijdagsmarkt.

Maar ik sprak dus over een concept. Dat is een totaalproject. Ik schreef dus een nieuwjaarsbrief. De voorkant van de brief zag U eveneens hier al. Ik haakte wat letters, plakte die opeen blad en liet Het Lief vervolgens een hele dag verprutsen met het onzichtbaar maken van de achtergrond. Want dat kan ik goed. Delegeren. Applaus voor Sieselaajn.

En de brief? Ik haalde mijn meest frèle stem boven en bekte melkzoet:

"Ik heb voor jou een potje
een potje vol geluk.
En met dit kleine potje

kan het jaar vast niet meer stuk.

Een jaar om te genieten
van een feestmaal en wat wijn,
en ook wel van gewoon
momenten samen kunnen zijn.

En zit het al eens tegen,
brengt de dag je geen plezier?
Open dan dit potje
en zoek klavertje-vier.

Want geluk, zo fris en vrolijk,
als een vers klavertje-vier,
wil ik zijn in jullie leven,
je kan me plukken hier en hier."

Bij de "hier en hier" hoorde een bescheiden gebaar richting hoofd en borst, heerlijk ontroerend, die Sieselaajn. Recept voor succes dus, scoren dat ik deed!

Dan rest mij enkel nog de vraag: scoort U ook nog met Uw nieuwjaarsbrief?

À Bientôt,

Sieselaajn.