... make a baby in 90 seconds?
Wel, zo!
Wat heerlijk, niet?
À Bientôt,
Sieselaajn
Ps: Ik herinner U nogmaals aan de Give-away! Ik zou beginnen denken dat U niet graag meer wint tegenwoordig.
maandag 19 maart 2012
vrijdag 16 maart 2012
Het verhaal van het rokje.
Er was eens een meisje, en die heette Sieselaajn. Al surfend op het internet kwam ze op een dag (het kan ook nacht geweest zijn) dit tegen.
'Oh', dacht Sieselaajn, 'wat een mooi rokje! Wat dapper van La Fille Hella om dat te maken!'
Toen ze las dat er nog dappere vrouwen waren die zich aan het avontuur hadden gewaagd, besloot Sieselaajn haar angst voor patroonpapier te overwinnen en op tocht te gaan.
Patroonpapier, dat had ze al eens in een andere vorm zien passeren. Bij Mme Zsazsa bijvoorbeeld, en dus spoorde ze snel het bericht op. Aangezien Sieselaajn nogal gehaast was, las ze 'AVA' in plaats van 'AVEVE', en ging ze met de fiets de stad in op zoek naar dat beruchte boterhammenpapier.
Groot was haar ongeloof toen de vrouw van de AVA beweerde dat ze geen boterhampapier hadden. Ze stak dan ook een kleine argumenten-regen af, aangezien ze dat nochtans van Mme Zsazsa had gehoord. Met grote teleurstelling richting Meneer Veritas dan maar. Ook die mocht geen soelaas brengen. 'Uitgeput', zo luidde het verdikt. Met nog grotere teleurstelling droop Sieselaajn ook daar af.
Gelukkig was er nog Meneer Artevelde op de Vrijdagsmarkt. Die toverde daar zomaar eventjes patroonpapier van onder de toonbank, en had nog stoffen ook. Wat een meevaller.
Die avond ging Sieslaajn aan de slag. Gewapend met een (onzichtbare) lat, lintmeter en wat gezond verstand ging ze het patroonpapier te lijf.
Dat gezond verstand, dat liet helaas wat te wensen over, en resulteerde halverwege het proces in iets wat maat 52 moet benaderd hebben. Sieselaajn begon dus naarstig te knippen, want hoezeer ze ook van eten houdt, zo'n vaart ging het nog niet.
Maar ondanks het knippen, vloeken, tornen, herstikken, passen, meten, op een hoopje smijten en terug strijken, liep het verhaal goed af. Zo gaat dat nu eenmaal in sprookjes.
Of ja. Bijna goed dan.
Het gezwoeg eindigde in een rokje, hoera! Dat Tricot niet de meest dankbare stof is om uw eerste rokje uit te naaien, had Sieselaajn vakkundig genegeerd. Gelukkig voor haar is die 'eerste keer' nu achter de rug en kan ze op zoek naar nog meer leuke tricot.
Ohja, Sieselaajn moet zich misschien mogelijks nog eens gaan verexcuseren bij de Mevrouw van de AVA. Dat zou wel beleefd zijn van haar.
'Oh', dacht Sieselaajn, 'wat een mooi rokje! Wat dapper van La Fille Hella om dat te maken!'
Toen ze las dat er nog dappere vrouwen waren die zich aan het avontuur hadden gewaagd, besloot Sieselaajn haar angst voor patroonpapier te overwinnen en op tocht te gaan.
Patroonpapier, dat had ze al eens in een andere vorm zien passeren. Bij Mme Zsazsa bijvoorbeeld, en dus spoorde ze snel het bericht op. Aangezien Sieselaajn nogal gehaast was, las ze 'AVA' in plaats van 'AVEVE', en ging ze met de fiets de stad in op zoek naar dat beruchte boterhammenpapier.
Groot was haar ongeloof toen de vrouw van de AVA beweerde dat ze geen boterhampapier hadden. Ze stak dan ook een kleine argumenten-regen af, aangezien ze dat nochtans van Mme Zsazsa had gehoord. Met grote teleurstelling richting Meneer Veritas dan maar. Ook die mocht geen soelaas brengen. 'Uitgeput', zo luidde het verdikt. Met nog grotere teleurstelling droop Sieselaajn ook daar af.
Gelukkig was er nog Meneer Artevelde op de Vrijdagsmarkt. Die toverde daar zomaar eventjes patroonpapier van onder de toonbank, en had nog stoffen ook. Wat een meevaller.
Die avond ging Sieslaajn aan de slag. Gewapend met een (onzichtbare) lat, lintmeter en wat gezond verstand ging ze het patroonpapier te lijf.
Dat gezond verstand, dat liet helaas wat te wensen over, en resulteerde halverwege het proces in iets wat maat 52 moet benaderd hebben. Sieselaajn begon dus naarstig te knippen, want hoezeer ze ook van eten houdt, zo'n vaart ging het nog niet.
Maar ondanks het knippen, vloeken, tornen, herstikken, passen, meten, op een hoopje smijten en terug strijken, liep het verhaal goed af. Zo gaat dat nu eenmaal in sprookjes.
 |
| Oeps! |
Of ja. Bijna goed dan.
 | |
| Tadaaaa! |
Het gezwoeg eindigde in een rokje, hoera! Dat Tricot niet de meest dankbare stof is om uw eerste rokje uit te naaien, had Sieselaajn vakkundig genegeerd. Gelukkig voor haar is die 'eerste keer' nu achter de rug en kan ze op zoek naar nog meer leuke tricot.
donderdag 15 maart 2012
Naaien voor (niet-meer-zo'n) dummies.
Naailes. Of initiatie. Een stoomcursus van 4 avonden. Ik geniet er met volle teugen van.
We hebben er nu twee achter de rug, en eens we de basistrucjes overlopen hadden, konden we aan de slag.
De eerste les stikten we een potlodenrol, die ik aanpaste tot haakpennenrol, zeer handig. Recht stikken vergde nog enige oefening, maar kom, ik was op weg.
In het grootste vak stop ik mijn stopnaalden en lintmeter, en een klein zakje met paperclips.
De stippenstof kocht ik bij Koekepeertje op Petit Bazaar, de vogels komen van Ikea.
Eergisteren was de tweede les, en toen gingen we voor een kussen. De achterflap werd gepimpt en werd de voorflap, en aangezien ik in mijn gele periode ben, moesten deze keer de gele stipjes van Koekepeertje er aan geloven. De bloemenstof kocht ik bij het stoffenkraam in Axel.
En hoewel dit uitnodigt tot zetelhangen, ga ik nu een terrasje doen. Wat had U gedacht?
Ik herinner U nog snel even aan mijn Give-Away, die loopt nog tot 30 maart.
À Bientôt,
Sieselaajn.
We hebben er nu twee achter de rug, en eens we de basistrucjes overlopen hadden, konden we aan de slag.
De eerste les stikten we een potlodenrol, die ik aanpaste tot haakpennenrol, zeer handig. Recht stikken vergde nog enige oefening, maar kom, ik was op weg.
In het grootste vak stop ik mijn stopnaalden en lintmeter, en een klein zakje met paperclips.
De stippenstof kocht ik bij Koekepeertje op Petit Bazaar, de vogels komen van Ikea.
Eergisteren was de tweede les, en toen gingen we voor een kussen. De achterflap werd gepimpt en werd de voorflap, en aangezien ik in mijn gele periode ben, moesten deze keer de gele stipjes van Koekepeertje er aan geloven. De bloemenstof kocht ik bij het stoffenkraam in Axel.
En hoewel dit uitnodigt tot zetelhangen, ga ik nu een terrasje doen. Wat had U gedacht?
Ik herinner U nog snel even aan mijn Give-Away, die loopt nog tot 30 maart.
À Bientôt,
Sieselaajn.
dinsdag 13 maart 2012
Over snorren en wolken. En ook wel een Give-away.
Flocken. Ik moet er U vast niets meer over wijsmaken. Over snorren nog minder. En stikken kan U ook al. Dus ik ga hier niet pretenderen U iets innoverend te brengen. Ik toon U gewoon mijn verwezenlijkingen van gisterenavond.
DUO: het regent vanaf heden boven mijn bed. En voor één keer vind ik dat precies toch niet zo ambetantig.
Over dit laatste wil ik U (helaas?) wel iets meer vertellen. Ik weet niet meer precies waar ik het idee vandaan heb, het moet begonnen zijn bij één of andere benoemenswaardige blogster die een wolkenkussen ineen flanste dat ik nu niet meer terug vindt. (Kent U haar of straffer nog, bent U haar? Let me know en ik benoem U waardig.)
Edit: het bleek de mama van Emma & Mona te zijn, met dank aan Zo-Ella om mijn geheugen op te frissen.
Wolken, ik smelt er voor.
Ik hoop U ook. Aan dit prototype zitten nog enkele kleine beginnersfouten, en die moeten eruit.
Dus maak ik er nog twee. Voor U.
Twee druppelende wolken, ik geef ze U in Uw meest begeerde kleurencombinaties.
Maak mij niet misselijk, aub.
Maar U moet er wel iets voor doen, ahja. Zo gaat dat in een Give-away.
Ik gooi de leen-baby op 30 maart eens te grabbel in de kandidatenlijst. Om op die lijst te komen kan U een aantal dingen doen.
1. U wordt volger van mijn blog en laat een reactie na.
2. Een linkje op je blog verdubbelt uw kansen.
3. Een verjaardagskaartje naar mijn bijna-jarige moeder doet er nog een schepje bovenop. (Mail me even voor het adres op sieselaajn [at] gmail [dot] com)
Op 30 maart om 12h stap ik op mijn fiets met een hoopje namen, en kan U in de prijzen vallen. Hoe vindt U dat?
Á Bientôt,
Sieselaajn.
UNO: mijn favo kontbedekkende H&M-shirts, gepimpt voor de gelegenheid. Flashy nylons eronder en scoren maar. I like. A lot.
DUO: het regent vanaf heden boven mijn bed. En voor één keer vind ik dat precies toch niet zo ambetantig.
Over dit laatste wil ik U (helaas?) wel iets meer vertellen. Ik weet niet meer precies waar ik het idee vandaan heb, het moet begonnen zijn bij één of andere benoemenswaardige blogster die een wolkenkussen ineen flanste dat ik nu niet meer terug vindt. (Kent U haar of straffer nog, bent U haar? Let me know en ik benoem U waardig.)
Edit: het bleek de mama van Emma & Mona te zijn, met dank aan Zo-Ella om mijn geheugen op te frissen.
Wolken, ik smelt er voor.
Ik hoop U ook. Aan dit prototype zitten nog enkele kleine beginnersfouten, en die moeten eruit.
Dus maak ik er nog twee. Voor U.
Twee druppelende wolken, ik geef ze U in Uw meest begeerde kleurencombinaties.
Maak mij niet misselijk, aub.
Maar U moet er wel iets voor doen, ahja. Zo gaat dat in een Give-away.
Ik gooi de leen-baby op 30 maart eens te grabbel in de kandidatenlijst. Om op die lijst te komen kan U een aantal dingen doen.
1. U wordt volger van mijn blog en laat een reactie na.
2. Een linkje op je blog verdubbelt uw kansen.
3. Een verjaardagskaartje naar mijn bijna-jarige moeder doet er nog een schepje bovenop. (Mail me even voor het adres op sieselaajn [at] gmail [dot] com)
Op 30 maart om 12h stap ik op mijn fiets met een hoopje namen, en kan U in de prijzen vallen. Hoe vindt U dat?
Á Bientôt,
Sieselaajn.
vrijdag 2 maart 2012
Sieselaajn legt uit: Gehaakte Strik.
Zoals beloofd, den uitleg. U moet mij de foto-kwaliteit alweer vergeven, 3 locaties, weetUnogwel?
Maar kijk, beter zo dan niet, dus hier gaan we.
Nodig? Een schaar, wol, de passende haakpen, een stompe stopnaald.
Je start met een ketting van lossen, die 2 x de lengte hebben als de gewenste breedte van de strik.
Wil je dus een strik van 5 cm breed, dan haak je een ketting van 10 cm lang. Zorg dat je aan het begin van je ketting minstens 10cm draad overhoudt.
Leg de twee smalste zijden van de rechthoek tegen elkaar aan en hecht aaneen zoals op de twee foto's hieronder.
Vervolgens kom je aan de andere zijde, je knoopt de twee draden aaneen en knipt af op ongeveer 0,5 cm.
Je hebt nu een soort van brede koker, schik die zoals hieronder. De naad van je haakwerk moet mooi in het midden zitten. Je nijpt de bovenste laag dus wat samen, de randen naar onderen.
Vervolgens vouw je de randen van de het onderste gedeelte over de eerste neep, en dit geheel bevestig je door middel van een draad.
Draai om, je ziet nu dit.
Voor het dwarsbandje haak je een ketting, je kijkt hierbij dat de lengte mooi rond de strik komt zonder dat het geheel teveel wordt samengenepen, het moet er mooi uitzien. Voorzie een overlap.
Afhankelijk van je smaak en goesting haak je een aantal rijtjes die de breedte van het lintje bepalen. Hecht af en hou opnieuw een stuk draad over.
Leg de strik in het midden van het dwarsstukje en vouw het lintje eromheen.
Bevestig met behulp van de stukjes draad die je overhield aan het begin en het einde van het dwarsstukje.
Knoop, knip de eindjes af, draai om en wees trots!
Deze strik is vrij groot, ongeveer net zo groot als op de foto, het nam 25 min tijd in beslag. Hoe kleiner Uw strik en hoe meer U oefent, hoe vlotter het gaat! Laat het me zeker weten als U variaties maakt. Deze strik ging bijvoorbeeld op het kussen, maar ik heb er ook al op broche-naaldjes gezet om een gewone t-shirt iets extra te geven.
Á Bientôt,
Sieselaajn.
Maar kijk, beter zo dan niet, dus hier gaan we.
Nodig? Een schaar, wol, de passende haakpen, een stompe stopnaald.
Je start met een ketting van lossen, die 2 x de lengte hebben als de gewenste breedte van de strik.
Wil je dus een strik van 5 cm breed, dan haak je een ketting van 10 cm lang. Zorg dat je aan het begin van je ketting minstens 10cm draad overhoudt.
Vervolgens haak je vasten tot je de gewenste hoogte van je strik, in mijn geval waren dat 8 rijtjes. Maar ik ging dan ook voor een grote strik. Voor het haken van vasten kijk je best even bij Miek, die heel netjes uitleg geeft over de verschillende steken.
Eens je de rechthoek klaar hebt, hecht je af en hou je eveneens een draad van 10 cm over. 
Leg de twee smalste zijden van de rechthoek tegen elkaar aan en hecht aaneen zoals op de twee foto's hieronder.
Vervolgens kom je aan de andere zijde, je knoopt de twee draden aaneen en knipt af op ongeveer 0,5 cm.
Je hebt nu een soort van brede koker, schik die zoals hieronder. De naad van je haakwerk moet mooi in het midden zitten. Je nijpt de bovenste laag dus wat samen, de randen naar onderen.
Vervolgens vouw je de randen van de het onderste gedeelte over de eerste neep, en dit geheel bevestig je door middel van een draad.
Draai om, je ziet nu dit.
Voor het dwarsbandje haak je een ketting, je kijkt hierbij dat de lengte mooi rond de strik komt zonder dat het geheel teveel wordt samengenepen, het moet er mooi uitzien. Voorzie een overlap.
Afhankelijk van je smaak en goesting haak je een aantal rijtjes die de breedte van het lintje bepalen. Hecht af en hou opnieuw een stuk draad over.
Leg de strik in het midden van het dwarsstukje en vouw het lintje eromheen.
Bevestig met behulp van de stukjes draad die je overhield aan het begin en het einde van het dwarsstukje.
Knoop, knip de eindjes af, draai om en wees trots!
 |
| Klaar! |
Á Bientôt,
Sieselaajn.
Zetelen.
Het begon met een mailtje. Van een Nederlandse Keukenproducent. Of we, met de verbouwing in het vooruitzicht, geïnteresseerd waren in een vrijblijvend prijsbestek. En of we daarvoor naar hun winkel in Hulst konden komen, Morres. Check. Vier uur water bij mijn wijn doen later, kwamen Het Lief en ik tot een compromis.
Maar kom, om to the point te komen, vorige week moesten we terug richting Hulst voor de laatste besprekingen ivm de concretisering van onze keuken, en toen we daar toch waren, stelde Sieselaajn luchtig voor om de Morres 'eens snel door te lopen'. Wie mij een beetje kent weet nu al dat het fout liep.
'Luchtig' eindigde immers aan het bureau van een sympathieke verkoopster, en een diepe kreun vanuit mijn portemonnee later ben ik nu ook de toekomstige eigenares van mijn eigenste luie zetel. Joepie ende Hoera.
We gingen voor een betaalbaar ontwerp van Montel, wie mij volgt op Pinterest had hem al zien passeren.
We kozen voor een bruin exemplaar, en Het Lief wees mij op zijn aanwezige nood naar veel en grote kussens.
Ik besloot dus aan de slag te gaan. Want als we tegen september veel kussens willen, dan moet er op tijd voor gezorgd worden, ahjaa! Dat huis verbouwt zichzelf wel, toch?
Ik zag veel dat ik wou. Dit, en ook wel dit, of toch maar dit?
Ik begon vol moed aan het laatste, maar dat borduren liep voor geen meter. 30 scheve kruiskes later besloot ik er een eind aan te maken. Alternatief dan maar, want ik had nu zo'n schoon lapke gehaakt. Ik besloot voor de vogels te gaan.
Tegen de achterkant stikte ik twee flappen fleece, die sluiten met drukknopen. Zoals ge misschien kunt zien stak ik er voorlopig een rood kussen in, want een kussen van 45x45cm blijkt geen standaardmaat te zijn. Ge ziet, ik denk overal op tijd aan.
Zo'n vogellijn, daar kroop verdomd veel werk in. Al bij al toch goed voor anderhalf uur gepruts. Die dikke gehaakte lap gleed ook niet zoals gewenst onder mijn machine door, multi foefelaré dus.
Ik ontzag mij dan ook een tweede lijn, waarvan ik nu ongelooflijk spijt heb. Luiheid komt voor de val, of zoiets?
Dus besloot ik de leegte op te vullen met een strik, eentje die ik U al een poosje beloof. Ik nam intussen ook foto's en zal dat met U delen. In de nabije toekomstigheid.
Die petroleumkleurige wol, die had ik nog over van een vorig project. En daar wil ik graag Uw mening over.
Avonden werk heb ik daaraan gehad, want 160cm was weer zo'n onbezonnen afmeting die uit mijn brein ontsproot. Dat moet dan natuurlijk de nodige lengte hebben. Soit. Er moet dus nog een randje rond. En ik kan maar niet beslissen welk kleur ik daarvoor zou gaan gebruiken.
Ik vraag het dus aan U. Heel beleefd. Deel met mij Uw ongezouten mening. Alstublieft.
Dankuwel.
Sieselaajn.
Maar kom, om to the point te komen, vorige week moesten we terug richting Hulst voor de laatste besprekingen ivm de concretisering van onze keuken, en toen we daar toch waren, stelde Sieselaajn luchtig voor om de Morres 'eens snel door te lopen'. Wie mij een beetje kent weet nu al dat het fout liep.
'Luchtig' eindigde immers aan het bureau van een sympathieke verkoopster, en een diepe kreun vanuit mijn portemonnee later ben ik nu ook de toekomstige eigenares van mijn eigenste luie zetel. Joepie ende Hoera.
We gingen voor een betaalbaar ontwerp van Montel, wie mij volgt op Pinterest had hem al zien passeren.
We kozen voor een bruin exemplaar, en Het Lief wees mij op zijn aanwezige nood naar veel en grote kussens.
Ik besloot dus aan de slag te gaan. Want als we tegen september veel kussens willen, dan moet er op tijd voor gezorgd worden, ahjaa! Dat huis verbouwt zichzelf wel, toch?
Ik zag veel dat ik wou. Dit, en ook wel dit, of toch maar dit?
Ik begon vol moed aan het laatste, maar dat borduren liep voor geen meter. 30 scheve kruiskes later besloot ik er een eind aan te maken. Alternatief dan maar, want ik had nu zo'n schoon lapke gehaakt. Ik besloot voor de vogels te gaan.
Tegen de achterkant stikte ik twee flappen fleece, die sluiten met drukknopen. Zoals ge misschien kunt zien stak ik er voorlopig een rood kussen in, want een kussen van 45x45cm blijkt geen standaardmaat te zijn. Ge ziet, ik denk overal op tijd aan.
Zo'n vogellijn, daar kroop verdomd veel werk in. Al bij al toch goed voor anderhalf uur gepruts. Die dikke gehaakte lap gleed ook niet zoals gewenst onder mijn machine door, multi foefelaré dus.
Ik ontzag mij dan ook een tweede lijn, waarvan ik nu ongelooflijk spijt heb. Luiheid komt voor de val, of zoiets?
Dus besloot ik de leegte op te vullen met een strik, eentje die ik U al een poosje beloof. Ik nam intussen ook foto's en zal dat met U delen. In de nabije toekomstigheid.
Die petroleumkleurige wol, die had ik nog over van een vorig project. En daar wil ik graag Uw mening over.
Avonden werk heb ik daaraan gehad, want 160cm was weer zo'n onbezonnen afmeting die uit mijn brein ontsproot. Dat moet dan natuurlijk de nodige lengte hebben. Soit. Er moet dus nog een randje rond. En ik kan maar niet beslissen welk kleur ik daarvoor zou gaan gebruiken.
Ik vraag het dus aan U. Heel beleefd. Deel met mij Uw ongezouten mening. Alstublieft.
Dankuwel.
Sieselaajn.
Abonneren op:
Posts (Atom)