De Léonie-tas.

Omdat 'De Emilie-tas - the sequel' nogal onnozel klinkt, gaf ik deze tas een nieuwe naam. En ook wel omdat het een compleet ander model is.
Net als bij de Emilie-tas, vertrok ik vanuit de breedte van de tashengsels. En toen ging ik maar door, en door en door - tot ik vond dat mijn voorpand wel lang genoeg was. En al'n sjanse dat ik net toen besliste om te stoppen, want ik hield op het einde nog net 1m Zpaghetti over.

Voorlopig moet U het met gsm-foto's doen, want Het Lief en ik Kamperen tegenwoordig op 3 verschillende locaties. Ik moet U vast geen tekeningske maken bij de olijke -en tevens überoverzichtelijke- verspreiding van ons gerief. (Laatste zin mag U lezen met enige vorm van sarcasme.)
Ik beloof U plechtig betere foto's eens ik een camera in mijn handen krijg!

Het werd een groene tas dus, op bestelling. Ik zorgde deze keer voor een sluiting. Een voering lijkt me niet nodig, omdat de materie iets dikker was, daarom minder grote gaten sloeg tussen de steken door. Ik was ook aangenaam verrast dat er maar 1 keer een knoopje te vinden was in die hele bol Zpaghetti. Dat de twee eindjes met onbegrijpelijk felgele stiksels aaneen waren gezet, zal ik verder buiten beschouwing laten.

En omdat ik vandaag in een minder luie bui ben dan gisteren, zal ik U ineens het patroon meegeven ook:

EEN - VOOR- & ACHTERPAND

R0: Ik werkte met haaknaald 12, en haakte 13 lossen. 
R1: 1 keerlosse en vervolgens een vaste in elke steek, te beginnen vanaf de 2e van de haaknaald.  
R2: Opnieuw een keerlosse en een rij vasten, in elke steek 1. 
R3: Opnieuw vasten, maar na de keerlosse haak je 2 vasten in de eerstvolgende steek, vervolgens in elke steek 1 vaste tot de laatste steek, daar ga je weer meerderen met 2 vasten in dezelfde steek.  
R4-Rx: [1 keerlosse en vaste in elke steek, niet meer meerderen/minderen.]
[Dit] hou je aan tot je de gewenste lengte hebt.  
Afzetten.  
R0-Rx herhalen voor het achterpand.

TWEE - PANDEN AANEENZETTEN

De grijze tas haakte ik aaneen, dit gaf een soort van plat vlak op de boden, wat op zich wel handig is, maar nu besloot ik om de twee delen aan elkaar te rijgen. Ik gebruikte hiervoor een stopnaald met een groot oog, soms wat prutswerk om de volledige streng door het oog te prutsen. Ik legde de twee lappen met de goede kant opeen (goede kant = kant waar je geen knopen -die in de Zpaghetti liggen- kan zien) en rijgde vervolgens telkens de buitenste lussen van de steken aaneen. Dit gaf het mooiste resultaat bij het keren. Als U niet begrijpt wat ik bedoel kan ik wel eens wat foto's maken daarvan.

SLUITING                                                                                                                                               

Ik haakte nog wat lossen en bevestigde die in het midden als sluiting. Zet de knop met voldoende steken vast, maar niet té vast, want dan past de dikke streng er niet achter.

DE HENGSELS

De hengsels bevestigde ik met lussen door de twee uiterste steken links en rechts. Ik verdeelde de lussen over twee steken, kwestie van het gewicht ook te verdelen. Ik werkte de overige eindjes weg door ze in het haakwerk te weven.

Zo, nu kan U ook aan de slag.


En tot slot, wat vindt U? Kan Léonie er mee door, of zag U toch liever het Emilie-exemplaar?

À Bientôt,

Sieselaajn.