 |
| Volgens Het Lief: Happy New York! |
Ik denk dat ik de letters nu van het blad haal en er een slinger mee maak of zo.
En wat doet die klaver daar?
Dat komt ge te weten in het nieuwe jaar.
Feest ze!
À l'année prochain,
Sieselaajn.
zaterdag 31 december 2011
Beste wensen en een tipje van de sluier.
Ik denk dat ik de letters nu van het blad haal en er een slinger mee maak of zo.
En wat doet die klaver daar?
Dat komt ge te weten in het nieuwe jaar.
Feest ze!
À l'année prochain,
Sieselaajn.
woensdag 28 december 2011
Coucou, c'est le trou.
trou, nom masculin. 'Cavité naturelle ou artificielle dans le sol ou toute autre surface. Synonyme caverne.'
In de Vlaamse volksmond is 'trou' beter gekend als:
- gat
- put
- kuil
- 'pietenol'
- 'azu een ol'
'Artificielle', dat is hij wel, die 'trou' van ons.
Te vinden sinds een week of twee ten toekomstige huize Sieselaajn.
Dat ziet er als volgt uit:
En past op he, dat wordt nog groter. Maar genen paniek, tegen september kan ik daar douchen.
À Bientôt,
Sieselaajn.
Acht.
Acht jaar. Zolang houdt Het Lief dat al met mij uit. Volgens sommigen bewonderenswaardig, anderen noemen het een fluitje van een cent of gewoon pure sjanse.
Dat het mij niet kan schelen wat het geheim is, maar Het Lief is een exemplaar der superieure soort en dat wil wel eens helpen.
Zenuwachtig als een puber op eerste date, vertrokken we naar de cinema. Ahjaaa, wat doet ge anders op zo'n eerste date? Teamspirit II was het. Slechte film. Denk ik, want ik zag'r niet veel van. 't Was nen schonen avond.
En zo werd gisteren - ondanks den blok - ook nen schonen dag. Na het verzinnen van de laatste cadeau-ideeën boven een dampend bord Vegetarische spaghetti Toetswiet, gingen we richting Oudburg. Ik wou Het Lief eens de charme tonen van een taartenbakkerij als Julie's House. We hadden nadien koffieklets met een paar bevriende koppels en wij zouden voor de gelegenheid de taart voorzien. Ik had eerder die dag op Smoelboek immers geclaimd taart en bubbels te verwachten.
Taart, er was er in overvloed. Maar na een uur of twee kletsen schiet daar niet veel meer van over. Ik geef U dus een kijk in de kliekjesdoos.
Dat is dus voor uw vingers van af te likken. Maar echt hé. Ik at daar zelden iets dat ik niet lekker vond,alleen de wittechocolade-met-speculoos vond ik een beetjen flets en gewoon een zware aanval op mijn maag. Maar zoals ze zeggen: 'Des goûts et des couleurs, on ne discute pas'.
De taart, die mocht dus van de geclaimde lijst.
Dan bleven nog de bubbels over, en die kregen we! Ik hou de fles dus tegoed voor 'la fin des examens' (resp. 01/02)!
En nu ga ik nog wat voort doen aan mijn Nieuwjaarskado's, de laatste hand natuurlijk! Of dacht ge nu werkelijk dat ik nog aan bepaalde kado's moest beginnen?
À Bientôt in 2012,
Sieselaajn.
PS.: Ik studeer tussendoor ook nog wel nen keer zenne, als ik goesting heb en als't mij uitkomt. 't Is maar dat ge niet peinst dat ik hier alleen maar wijze dingen doe en dan beetje loop te mekkeren over 'den blok'...
Dat het mij niet kan schelen wat het geheim is, maar Het Lief is een exemplaar der superieure soort en dat wil wel eens helpen.
Zevenentwintigdecembertweeduizendendrie.
Zenuwachtig als een puber op eerste date, vertrokken we naar de cinema. Ahjaaa, wat doet ge anders op zo'n eerste date? Teamspirit II was het. Slechte film. Denk ik, want ik zag'r niet veel van. 't Was nen schonen avond.
En zo werd gisteren - ondanks den blok - ook nen schonen dag. Na het verzinnen van de laatste cadeau-ideeën boven een dampend bord Vegetarische spaghetti Toetswiet, gingen we richting Oudburg. Ik wou Het Lief eens de charme tonen van een taartenbakkerij als Julie's House. We hadden nadien koffieklets met een paar bevriende koppels en wij zouden voor de gelegenheid de taart voorzien. Ik had eerder die dag op Smoelboek immers geclaimd taart en bubbels te verwachten.
Taart, er was er in overvloed. Maar na een uur of twee kletsen schiet daar niet veel meer van over. Ik geef U dus een kijk in de kliekjesdoos.
 |
| De Doos... |
 |
| ...lag ooit vol lekkers... |
 |
| ...maar de alleen de perenfrangipane (boven) en bosbessenkaastaart (onder) dienden als dessert die avond. |
Dat is dus voor uw vingers van af te likken. Maar echt hé. Ik at daar zelden iets dat ik niet lekker vond,
De taart, die mocht dus van de geclaimde lijst.
 |
| Let vooral op mijn gevoel voor orde aan het bureau. |
Dan bleven nog de bubbels over, en die kregen we! Ik hou de fles dus tegoed voor 'la fin des examens' (resp. 01/02)!
En nu ga ik nog wat voort doen aan mijn Nieuwjaarskado's, de laatste hand natuurlijk! Of dacht ge nu werkelijk dat ik nog aan bepaalde kado's moest beginnen?
À Bientôt in 2012,
Sieselaajn.
PS.: Ik studeer tussendoor ook nog wel nen keer zenne, als ik goesting heb en als't mij uitkomt. 't Is maar dat ge niet peinst dat ik hier alleen maar wijze dingen doe en dan beetje loop te mekkeren over 'den blok'...
dinsdag 20 december 2011
Boeken, retro en beestjes.
Donderdag ging ik naar het boekenfestijn. In de Expo in Gent. U kent dat wel, duizenden boeken, evenveel Omies en Opies op zoek naar het ideale kinderboek waar resp. kleinkinderen 'A tot F' dan hopelijk spontaan van gaan schootje zitten. De meningen over dergelijke massa-evenementen zijn verdeeld. Ik kan U echter zonder knipperen melden dat ik er dol op ben. Meer zelfs. De datum van volgend jaar staat al met stip in mijn agenda.
Boeken dus. U vraagt zich zeker af wat ik daar allemaal vond?
Het Lief kan tevreden zijn over mijn bescheiden buit, ik nog tevredener. Ik vond er een ware parel, het jeukt nu al om het U te vertellen.
Als eerste zal ik U (met een rood-roze blos op de wangen) bekennen dat ik een oude jeugdzonde van onder het stof heb gehaald. Anne Geddes. Ik weet niet hoe het met U zit, maar ik was van het type puber dat -tot grote ergernis van mijn vader- elke nieuwe inktcartridge met groot gejuich onthaalde om hem vervolgens, en dat kon ik verdomd snel, tot de laatste druppel leeg te knijpen om toch maar dat nieuwste plaatje van A.G. op papier te krijgen. Vervolgens gingen diezelfde plaatjes minitieus precies een A5-mapje in. Om later naar te staren. Ahjaaa. Wat doet ge daar anders mee?
Ik had ook van die afschuwelijke poppen. Een bij. Een lieveheersbeest. Een egel. Met koppen hard als beton. Gekregen, dat meld ik maar. Ik verzamelde persoonlijk liever kaders, kaartjes en agenda's. Ik versneed ook haar zwart-wit posterboek om vervolgens mijn muur mee te behangen. Tot op heden sieren nog steeds 3 heerlijk pure zwart-wit prenten mijn slaapkamermuur in het ouderlijke huis. Ik mocht ze wel, die Anne. En vandaag -tussen de schreeuwerige boeken die beweerden mijn seksleven te boosten en de zweverige boeken die beweerden dat ik dringend moest ontspannen- zag ik het. Iets paars. Iets groot. Een Anne-Geddes collector.
Even links en recht kijken of niemand naar me keek, en dan compleet onopvallend - plop- dat mandje in. Ik ken nu eindelijk de verhalen achter de foto's, mammies & baby's. Ge zijt een vroedvrouw of ge zijt het niet zeker?
Maar dan nu: 'Le Moment Suprême', hét boek van de dag / week / maand / jaar:
Ik ga daar geen woorden aan vuil maken, ik laat U gewoon zien waarom ik daar zo zot van ben.
Schoon hé? Wreed schoon!
Als U mij nu wilt excuseren, ik ga nog wat verder kwijlen boven mijn prentenboek.
À Bientôt,
Sieselaajn
Boeken dus. U vraagt zich zeker af wat ik daar allemaal vond?
Het Lief kan tevreden zijn over mijn bescheiden buit, ik nog tevredener. Ik vond er een ware parel, het jeukt nu al om het U te vertellen.
Als eerste zal ik U (met een rood-roze blos op de wangen) bekennen dat ik een oude jeugdzonde van onder het stof heb gehaald. Anne Geddes. Ik weet niet hoe het met U zit, maar ik was van het type puber dat -tot grote ergernis van mijn vader- elke nieuwe inktcartridge met groot gejuich onthaalde om hem vervolgens, en dat kon ik verdomd snel, tot de laatste druppel leeg te knijpen om toch maar dat nieuwste plaatje van A.G. op papier te krijgen. Vervolgens gingen diezelfde plaatjes minitieus precies een A5-mapje in. Om later naar te staren. Ahjaaa. Wat doet ge daar anders mee?
Ik had ook van die afschuwelijke poppen. Een bij. Een lieveheersbeest. Een egel. Met koppen hard als beton. Gekregen, dat meld ik maar. Ik verzamelde persoonlijk liever kaders, kaartjes en agenda's. Ik versneed ook haar zwart-wit posterboek om vervolgens mijn muur mee te behangen. Tot op heden sieren nog steeds 3 heerlijk pure zwart-wit prenten mijn slaapkamermuur in het ouderlijke huis. Ik mocht ze wel, die Anne. En vandaag -tussen de schreeuwerige boeken die beweerden mijn seksleven te boosten en de zweverige boeken die beweerden dat ik dringend moest ontspannen- zag ik het. Iets paars. Iets groot. Een Anne-Geddes collector.
 |
| A Labor of Love |
Even links en recht kijken of niemand naar me keek, en dan compleet onopvallend - plop- dat mandje in. Ik ken nu eindelijk de verhalen achter de foto's, mammies & baby's. Ge zijt een vroedvrouw of ge zijt het niet zeker?
Maar dan nu: 'Le Moment Suprême', hét boek van de dag / week / maand / jaar:
Ik ga daar geen woorden aan vuil maken, ik laat U gewoon zien waarom ik daar zo zot van ben.
 | ||||||||||||||
| Charley Harper, 'An illustrated life'. |
 |
| Cardinal Bird |
 |
| Owlbum |
 |
| Finches |
 |
| Octoberama |
 |
| Shadow Dancers |
 |
| Squirrel |
 |
| Western Tanager |
Als U mij nu wilt excuseren, ik ga nog wat verder kwijlen boven mijn prentenboek.
À Bientôt,
Sieselaajn
dinsdag 13 december 2011
Stilte.
Vandaag ging ik vertellen, over dingen die ik had gezien, gemaakt, geroken en gesmaakt.
Maar vandaag hou ik mijn mond.
Uit respect voor de mensen uit Luik, die niet meer kunnen doen wat ik wou doen.
Sieselaajn
Maar vandaag hou ik mijn mond.
Uit respect voor de mensen uit Luik, die niet meer kunnen doen wat ik wou doen.
Sieselaajn
maandag 12 december 2011
Winnaars Give-Away!
Nu ik erover nadenk, zal ik een volgende Give-Away vermoedelijk iets langer laten lopen, maar er zitten er een paar op hete kolen dus dat doe ik die personen in kwestie nu maar niet aan!
Ik laat jullie niet langer in spanning, want dit masjien heeft beslist wie gewonnen heeft.
Voor het Blauwe ritstasje waren er 12 deelnemers, en de Randomizer gaf nummer 9 aan.
En nummer negen, dat was Frauke Alexander!
Voor het Groene ritstasje waren 16 gegadigden, Randomizer koos daar voor nummer 6.
En nummer 6, dat was Joppe!
Veel succes ermee, Foxy Ladies, en geven even jullie adres door, zodat ik dat gezellig kan opsturen!
Voor de overige Dames en Heren, ik maak de tasjes nu ook op bestelling, dus gegadigden sturen maar even een mailtje naar sieselaajn AT gmail DOT com.
À la prochaine,
Sieselaajn.
Het ging dus tussen deze twee:
 |
| En Blogger is zo vriendelijk mijn foto's met een extra lijntje te retoucheren, waarvoor dank, denk ik? |
Voor het Blauwe ritstasje waren er 12 deelnemers, en de Randomizer gaf nummer 9 aan.
En nummer negen, dat was Frauke Alexander!
Voor het Groene ritstasje waren 16 gegadigden, Randomizer koos daar voor nummer 6.
En nummer 6, dat was Joppe!
Veel succes ermee, Foxy Ladies, en geven even jullie adres door, zodat ik dat gezellig kan opsturen!
Voor de overige Dames en Heren, ik maak de tasjes nu ook op bestelling, dus gegadigden sturen maar even een mailtje naar sieselaajn AT gmail DOT com.
À la prochaine,
Sieselaajn.
vrijdag 9 december 2011
Hoe zit het met dat huis?
Ik krijg de laatste weken enorm veel de vraag hoe het met dat huis van ons gesteld is.
Ik zal U eens zeggen hoe het met dat huis van ons gesteld is. Goed. Want dat huis klaagt niet dat het achter zit op schema.
Wat is er sinds mijn vorige post nog gebeurd?
A. Er werd een nieuw tussenverdiep gestoken
B. De oude achterbouw werd afgegooid
C. De nieuwe achterbouw werd gezet
D. De laatste stukken muur/schouw werden gesloopt
E. De kelder werd uitgegraven en klaargemaakt voor de betonstorting van volgende week
Het Lief is ook nog bezig met de gelijkvloers uit te breken, maar ik heb hem achtergelaten met een bak bier en wat koeken, ik weet niet of daar intussen al veel van in huis is gekomen.
Een lijstje over wat nog moet gebeuren bespaar ik U, er bestaan daar immers niet genoeg letterkes voor.
En omdat ik verder niet veel zin heb om er nog veel woorden aan vuil te maken (wacht tot we kunnen beginnen inrichten, dan bombardeer ik U plat met design-drama-posts), kan U hieronder de foto's van vanmiddag aanschouwen. De leute ermee.
À Bientôt,
Sieselaajn.
Ik zal U eens zeggen hoe het met dat huis van ons gesteld is. Goed. Want dat huis klaagt niet dat het achter zit op schema.
Wat is er sinds mijn vorige post nog gebeurd?
A. Er werd een nieuw tussenverdiep gestoken
B. De oude achterbouw werd afgegooid
C. De nieuwe achterbouw werd gezet
D. De laatste stukken muur/schouw werden gesloopt
E. De kelder werd uitgegraven en klaargemaakt voor de betonstorting van volgende week
Het Lief is ook nog bezig met de gelijkvloers uit te breken, maar ik heb hem achtergelaten met een bak bier en wat koeken, ik weet niet of daar intussen al veel van in huis is gekomen.
Een lijstje over wat nog moet gebeuren bespaar ik U, er bestaan daar immers niet genoeg letterkes voor.
En omdat ik verder niet veel zin heb om er nog veel woorden aan vuil te maken (wacht tot we kunnen beginnen inrichten, dan bombardeer ik U plat met design-drama-posts), kan U hieronder de foto's van vanmiddag aanschouwen. De leute ermee.
 |
| De toekomstige leefruimte met achteraan de nieuwe achterbouw |
 |
| Het Lief en De Broer van Het Lief druk in gesprek, zicht naar voorkant toe. |
 |
| Bovenaan het nieuwe plafond, voorlopig nog on-geïsoleerd. |
 |
| Het trapgat voor de draaitrap, die doorloopt naar de kelder waar onze badkamer komt. |
 |
| Achteraan komt 1 groot raam, daarachter ligt ons stadstuintje. |
Sieselaajn.
donderdag 8 december 2011
Gulle tijden - Give-Away!
't Werd wel eens tijd zeker?' - Ik hoor jullie al peinzen.
Maar kijk, ik heb nu een masjien en ik heb sinds gisteren een zeer speciale band met het tafelzeil van Kitch Kitchen, dus stop maar met zagen en leest verder. Danku.
Aangezien ik nu toch al verklapt heb dat't iets met tafelzeil is - twoalsiree gelijk dat ze zeggen-, ik zwier daar een rits in met een ritsvoetje (maar jonges, wat klink ik al 'pro') en ik zet daar een bloem comme chez Haar,
en dan krijg ik zoiets.
Voilà, weet ge ook ineens waar ik dat blinkende -verdomd moeilijk om foto vast te leggen- spul vandaan heb. uit de Serpentstraat dus. In Gent. Duuuuuh.
'Zo'n zaksken, waar dient dat voor?' -Tss, al die vragen vandaag- Awel, ik steek daar mijn kleingeld in, en ook wel van die klantenkaarten die ge niet te veel nodig hebt maar wel altijd bij moet hebben, en ik heb sjanse want in dat van mij kan mijn telefoon der nog bij ook. Maar ge ziet, de maten verschillen, de toegewezen functie zodoende vermoedelijk ook.
Ik maakte er dus vier. Eentje voor mij, en eentje voor Nena die gisteren jarig was. Excuus Nena voor de anti-climax, maar mijn hoofd heeft beslist dat er VANDAAG moet geblogd worden.
En dan blijven er nog 2 over. TWEE zeg ik U. Wat zou ik daarmee doen?
Awel, ik zal't U nen keer uitleggen wat ik daarmee ga doen. Ik ga die braafkes weggeven. Want't is bijna Kerst en dan lopen de mensen hun gemoed over, en dan moeten ze dringend nog een goede daad doen om hun geweten te sussen. Of zoiets. Blabla. - En als ge dat niet geloofde dan maak ik U wel wijs dat mijn ego wil gestreeld worden.- Als ge intussen niet meer geïnteresseerd zijt stel ik voor dat ge hier stopt met lezen. Hier zo ongeveer. Of hier.
Soit, er is dus keuze tussen een groen zaksken,
of een blauw.
Maar kijk, ik heb nu een masjien en ik heb sinds gisteren een zeer speciale band met het tafelzeil van Kitch Kitchen, dus stop maar met zagen en leest verder. Danku.
Aangezien ik nu toch al verklapt heb dat't iets met tafelzeil is - twoalsiree gelijk dat ze zeggen-, ik zwier daar een rits in met een ritsvoetje (maar jonges, wat klink ik al 'pro') en ik zet daar een bloem comme chez Haar,
en dan krijg ik zoiets.
Voilà, weet ge ook ineens waar ik dat blinkende -verdomd moeilijk om foto vast te leggen- spul vandaan heb. uit de Serpentstraat dus. In Gent. Duuuuuh.
'Zo'n zaksken, waar dient dat voor?' -Tss, al die vragen vandaag- Awel, ik steek daar mijn kleingeld in, en ook wel van die klantenkaarten die ge niet te veel nodig hebt maar wel altijd bij moet hebben, en ik heb sjanse want in dat van mij kan mijn telefoon der nog bij ook. Maar ge ziet, de maten verschillen, de toegewezen functie zodoende vermoedelijk ook.
Ik maakte er dus vier. Eentje voor mij, en eentje voor Nena die gisteren jarig was. Excuus Nena voor de anti-climax, maar mijn hoofd heeft beslist dat er VANDAAG moet geblogd worden.
En dan blijven er nog 2 over. TWEE zeg ik U. Wat zou ik daarmee doen?
Awel, ik zal't U nen keer uitleggen wat ik daarmee ga doen. Ik ga die braafkes weggeven. Want't is bijna Kerst en dan lopen de mensen hun gemoed over, en dan moeten ze dringend nog een goede daad doen om hun geweten te sussen. Of zoiets. Blabla. - En als ge dat niet geloofde dan maak ik U wel wijs dat mijn ego wil gestreeld worden.- Als ge intussen niet meer geïnteresseerd zijt stel ik voor dat ge hier stopt met lezen. Hier zo ongeveer. Of hier.
Soit, er is dus keuze tussen een groen zaksken,
of een blauw.
't Maakt mij niet uit wat ge kiest, maar als ge't wilt gaat ge der toch iets voor moeten doen, natuurlijk! Der zijn namelijk twee opties.
't Simpelste is dat je volger wordt en vervolgens een reactie achterlaat, en voor de niet-volgers daar best ook een naam bij zet zodat ik weet wie dat het is, ahjaa! Als je niet zo'n blogger bent, vraag ik om lid te worden van mijn facebookpagina en vraag ik uiteraard om daar vervolgens ook een bericht achter te laten. Je kan dus op twee manieren deelnemen, mensen die beide wegen gebruiken maken ook dubbel zoveel kans om te winnen. Een link op je blog vind ik leuk, maar is geen must om mee te doen!
't Simpelste is dat je volger wordt en vervolgens een reactie achterlaat, en voor de niet-volgers daar best ook een naam bij zet zodat ik weet wie dat het is, ahjaa! Als je niet zo'n blogger bent, vraag ik om lid te worden van mijn facebookpagina en vraag ik uiteraard om daar vervolgens ook een bericht achter te laten. Je kan dus op twee manieren deelnemen, mensen die beide wegen gebruiken maken ook dubbel zoveel kans om te winnen. Een link op je blog vind ik leuk, maar is geen must om mee te doen!
Laat zeker even achter wel kleur tasje je verkiest, altijd praktisch ingesteld, die Sieselaajn.
De wedstrijd loopt nog tot maandagavond 12/12 12h, dan zoek ik mij zo'n compleet verantwoord lootjestrekkersdingmasjien op internet, en deel ik mee wie gewonnen heeft! (Ziet iemand trouwens mijn gevoel voor cijfers in de datum? *Bestoeft zichzelf*)
Voila, nu heb ik genoeg wetten gesteld, me dunkt. Ik ga nog wat verder haken - ja haken, dat doe ik ook-, en dan kan ik hopelijk gauw een nieuw project laten zien.
À Bientôt,
-Een vrijgevige- Sieselaajn.
maandag 5 december 2011
Sieselaajn vs. zwart-wit: 0-1
Dan maakt een mens nog eens een make-up zakje,
Dan haalt een mens daarvoor een fleurig stofje boven,
Dan denkt een mens er al eens aan om daar een foto van te maken alvorens het in een onbekende sjakos verdwijnt,
Dan denkt een mens er NIET aan om het zwart-witfilmpje van de Pudding Camera-applicatie te halen.
Iets vrolijks krijgt dan algauw iets treurigs, n'est-ce-pas?
Het blijft een beetje treurig. Geef toe, het is hier al kleurrijker geweest. Al een geluk dat het leven er soms nog wat fleuriger uitziet.
À Bientôt,
Sieselaajn.
Dan haalt een mens daarvoor een fleurig stofje boven,
Dan denkt een mens er al eens aan om daar een foto van te maken alvorens het in een onbekende sjakos verdwijnt,
Dan denkt een mens er NIET aan om het zwart-witfilmpje van de Pudding Camera-applicatie te halen.
Iets vrolijks krijgt dan algauw iets treurigs, n'est-ce-pas?
Of geshowd op Het Lief dat ook wel eens subtiel op mijn blog wou verschijnen geeft dat dit:
À Bientôt,
Sieselaajn.
Danku Sinterklaasje!
Die Goede Man, met witte baard, gouden staf en een knoetgrote ring die bij voorkeur nog moet gekust worden ook. Ik had er als kind een haat-liefde verhouding mee.
Herfsten lang piekerde ik 's avonds onder mijn 'My-Little-Pony'-dekbed waarom De Man mijn moeder had gevraagd onze Sint-bestellingen te beperken tot de prijs van maximum 3 cijferkes (Belgische Franken, dat klinkt haast pré-historisch), terwijl 'the coolest kids in class' daar met gemak over gingen. Ik snapte ook niet wat hij had met die mandarijnen, terwijl ik gewoon -bij voorkeur witte- chocolade wou. En ik brak mijn hoofd al helemaal over het waarom van 'een pintje bier voor die pieten', die toch onmogelijk met een stuk in hun kraag het dak op konden?
Het één en ander werd mij duidelijk toen mijn moeder mij op een avond persé alleen in bad wou. Het was November. Ik meen mij te herinneren dat ik haar voor leugenaar uitmaakte, compleet overdonderd door de jarenlange leugen die mijn ouders me geflikt hadden, en mij vervolgens angstvallig afvroeg of ik nu nog wel een kadootje zou krijgen? Als ik eerlijk ben, begon de magie van de Sinterklaasperiode toen pas echt. Stiekem vals meedoen met de hele parade om mijn zus te laten blijven geloven, kadootjes kiezen in samenspraak met mijn moeder, haar verstopplaats ontdekken...
Nu, vele jaren later, keren mijn zus en ik rond 6 december nog steeds huiswaarts om onze schoen te zetten, en intussen staan daar ook de schoenen van onze wederhelften. De enige voorwaarde is een pint voor Piet, een brief voor Sinterklaas en een wortel of twee voor die Schimmel van hem. In ruil worden we jaarlijks beloond met de leukste 999-games, harde-schijven, dvd's...
Dit jaar echter, spaarde Sint noch Piet een cent uit, stonden wijzondagochtend zondagmiddag op en zagen dit:
Als je goed kijkt, ziet U tussen de chocoladeletters door een wit/rode doos staan met - jawel - een heus naaimasjien!
De Sint koos voor niet te veel tralalaatjes, een Singer Tradition 2250. De man zag mij vast hier knoeien. Of hij hoorde deze smeekbede. C'est m'égale! U hoort Sieselaajn allerminst klagen.
Het Lief is er van overtuigd dat een samenwerking nu veel vlotter zal verlopen, gezien ik de eigenaar ben en dat ding nu niet anders kan dan naar me te luisteren. Ik mag het maar hopen.
En ik snap ineens ook waarom mijn moeder me met een smoel vol glimlach inschreef voor een cursus 'leren naaien met de machine in 4 lessen', en mij nog grijnzender aankeek toen ik me liet ontvallen dat ik 'jammer genoeg geen machine had'.
En laat mij nu maar met rust, ik moet namelijk oefenen.
À Bientôt,
Een Singer-bezittende Sieselaajn.
Ps: Adobe Photoshop Elements is gedownload, nu moet ik mss nog net mijn fototoestel terugvinden zodat ik die crappy gsm-foto's achterwege kan laten... En dan weten dan mijn zus een camera kreeg van de Sint!
Herfsten lang piekerde ik 's avonds onder mijn 'My-Little-Pony'-dekbed waarom De Man mijn moeder had gevraagd onze Sint-bestellingen te beperken tot de prijs van maximum 3 cijferkes (Belgische Franken, dat klinkt haast pré-historisch), terwijl 'the coolest kids in class' daar met gemak over gingen. Ik snapte ook niet wat hij had met die mandarijnen, terwijl ik gewoon -bij voorkeur witte- chocolade wou. En ik brak mijn hoofd al helemaal over het waarom van 'een pintje bier voor die pieten', die toch onmogelijk met een stuk in hun kraag het dak op konden?
Het één en ander werd mij duidelijk toen mijn moeder mij op een avond persé alleen in bad wou. Het was November. Ik meen mij te herinneren dat ik haar voor leugenaar uitmaakte, compleet overdonderd door de jarenlange leugen die mijn ouders me geflikt hadden, en mij vervolgens angstvallig afvroeg of ik nu nog wel een kadootje zou krijgen? Als ik eerlijk ben, begon de magie van de Sinterklaasperiode toen pas echt. Stiekem vals meedoen met de hele parade om mijn zus te laten blijven geloven, kadootjes kiezen in samenspraak met mijn moeder, haar verstopplaats ontdekken...
Nu, vele jaren later, keren mijn zus en ik rond 6 december nog steeds huiswaarts om onze schoen te zetten, en intussen staan daar ook de schoenen van onze wederhelften. De enige voorwaarde is een pint voor Piet, een brief voor Sinterklaas en een wortel of twee voor die Schimmel van hem. In ruil worden we jaarlijks beloond met de leukste 999-games, harde-schijven, dvd's...
Dit jaar echter, spaarde Sint noch Piet een cent uit, stonden wij
Als je goed kijkt, ziet U tussen de chocoladeletters door een wit/rode doos staan met - jawel - een heus naaimasjien!
De Sint koos voor niet te veel tralalaatjes, een Singer Tradition 2250. De man zag mij vast hier knoeien. Of hij hoorde deze smeekbede. C'est m'égale! U hoort Sieselaajn allerminst klagen.
Het Lief is er van overtuigd dat een samenwerking nu veel vlotter zal verlopen, gezien ik de eigenaar ben en dat ding nu niet anders kan dan naar me te luisteren. Ik mag het maar hopen.
En ik snap ineens ook waarom mijn moeder me met een smoel vol glimlach inschreef voor een cursus 'leren naaien met de machine in 4 lessen', en mij nog grijnzender aankeek toen ik me liet ontvallen dat ik 'jammer genoeg geen machine had'.
En laat mij nu maar met rust, ik moet namelijk oefenen.
À Bientôt,
Een Singer-bezittende Sieselaajn.
Ps: Adobe Photoshop Elements is gedownload, nu moet ik mss nog net mijn fototoestel terugvinden zodat ik die crappy gsm-foto's achterwege kan laten... En dan weten dan mijn zus een camera kreeg van de Sint!
woensdag 23 november 2011
De/Het Stof
Ik was van plan om te naaien en vervolgens te bloggen, maar kreeg vervolgens de kuisziekte om exact half twaalf deze avond.
De/ Het stof dankt U voor het geduld.
À Bientôt,
Stoffige Sieselaajn
De/ Het stof dankt U voor het geduld.
À Bientôt,
Stoffige Sieselaajn
maandag 21 november 2011
Hoezen, hoezen, hoezen!
Omdat ik dat vree wijs vind, schone hoeskens, heb ik mij eens ferm laten gaan. Dat mocht ook wel tijdens mijn blogstilte. Dus eindelijk heb ik wat zaken klaar. En omdat ik reeds door enkele benieuwde zielen werd aangesproken, zal ik ze dan maar eens publiceren ook zeker?
1 bis) Vloeken omdat't niet meteen lukt
2) Opslaan als pdf
Soit,
À Bientôt,
Sieselaajn (who's back in business)
En ja amai, heb nog nooit zoveel tijd gestoken in het ordenen en goed krijgen van mijn foto's. Ik werkte dus zo:
1) afbeeldingen in Powerpoint ordenen
3) Momentopname nemen
4) Plakken in Paint
5) Opslaan.
Ge maakt mij nu niet wijs dat'r geen kortere weg is, please? Ik ben in elk geval een loser zo te zien.
De hoesjes zijn voorlopig allemaal bestemd, ik hoop dat de toekomstige eigenaressen vanavond niet meer op mijn blog komen zien want dan is het verrassingseffect van morgen 'dik gejost'.
À Bientôt,
Sieselaajn (who's back in business)
Fotohoes #1 - the sequel
En voor jullie denken dat ik er twee maanden over deed om een zakje voor mijn fototoestel te naaien, think again.
Ik had het namelijk nogal druk met school, een thesis schrijven en een businessgame spelen, en uiteraard met HET proefproject. Hierover later meer, want ik ben nog steeds druk met elk van bovengenoemde.
Maar dus terug naar de essentie: mijn eigenste versie van de fotohoes! Ik ga der geen doekskes rond winden, ge moogt gewoon zien wat'k er van gemaakt heb.
Voilà, 't is wat geler uitgevallen dan verwacht, maar ik was in een fleurige bui veronderstel ik. Ik heb nog iets met een ander kleur in mijn hoofd, maar dat is voorlopig nog niet tot uitvoering gekomen. Mijn camera is een Fujifilm, voor moest ge dat nog niet doorhebben. Dat lint is wat aan de brede kant, maar de stipkes vanbinnen maken mij vrolijk, en meer moet dat niet zijn.
À Bientôt,
Sieselaajn.
Ik had het namelijk nogal druk met school, een thesis schrijven en een businessgame spelen, en uiteraard met HET proefproject. Hierover later meer, want ik ben nog steeds druk met elk van bovengenoemde.
Maar dus terug naar de essentie: mijn eigenste versie van de fotohoes! Ik ga der geen doekskes rond winden, ge moogt gewoon zien wat'k er van gemaakt heb.
Voilà, 't is wat geler uitgevallen dan verwacht, maar ik was in een fleurige bui veronderstel ik. Ik heb nog iets met een ander kleur in mijn hoofd, maar dat is voorlopig nog niet tot uitvoering gekomen. Mijn camera is een Fujifilm, voor moest ge dat nog niet doorhebben. Dat lint is wat aan de brede kant, maar de stipkes vanbinnen maken mij vrolijk, en meer moet dat niet zijn.
À Bientôt,
Sieselaajn.
vrijdag 23 september 2011
Fotohoes #1
Sieselaajn vertrekt op weekend. Sebiet. En in plaats van mijn valies te maken, laat ik jullie liever weten wat ik gisterenavond heb uitgewreten. Ik naaide een hoes. Meer bepaald een fotohoes. Voor nen kodak. Niet de foto's. Allez, ge begrijpt mij wel.
Ik ben de eigenares van een schamel Fuji-cameraatje, moeder en vader hadden dat ooit in nood eens gekocht toen ze op citytrip waren en de reflexcamera vergeten waren. Da's regel bij ons thuis. Wat ge niet mee hebt op reis, dat koopt ge. En zo kom ik dus aan dat afdankertje. Nadat het zo'n 2 jaar dienst weigerde, is het nu weer geschikt om hier en daar een foto te trekken, zeker geen high-quality, dat merkten jullie hier al.
Toch moest dat ding in 't nief. En snel. Een nieuwe hoes maken leek me simpel, tot ik bij Zo-ella's blog terecht kwam. Verdorie, wat'n keuze! En uiteindelijk koos ik voor dit voorbeeld, 't is er eentje van Hine. Ik overwoog nog het origineel aan te schaffen, maar mijn portemonnee kreeg last van zweetaanvallen. Dus heb ik dat ongeveer een beetje nagebootst, met een verwijfder kleurenschema en uiteraard de nodige hiaten. Een foto volgt na't weekend, ik hoop dat mijn vrienden die wel een reflexcamera hebben er nen schonen foto van kunnen trekken. En dan krijgen jullie't te zien.
En ja, #1, want er komt nog een sequel, eentje waar ik nog meer mee ga stoefen. Dat belooft.
À Bièntôt,
Sieselaajn.
En ps: Bedankt, Zo-Ella, bij voorbaat.
Ik ben de eigenares van een schamel Fuji-cameraatje, moeder en vader hadden dat ooit in nood eens gekocht toen ze op citytrip waren en de reflexcamera vergeten waren. Da's regel bij ons thuis. Wat ge niet mee hebt op reis, dat koopt ge. En zo kom ik dus aan dat afdankertje. Nadat het zo'n 2 jaar dienst weigerde, is het nu weer geschikt om hier en daar een foto te trekken, zeker geen high-quality, dat merkten jullie hier al.
Toch moest dat ding in 't nief. En snel. Een nieuwe hoes maken leek me simpel, tot ik bij Zo-ella's blog terecht kwam. Verdorie, wat'n keuze! En uiteindelijk koos ik voor dit voorbeeld, 't is er eentje van Hine. Ik overwoog nog het origineel aan te schaffen, maar mijn portemonnee kreeg last van zweetaanvallen. Dus heb ik dat ongeveer een beetje nagebootst, met een verwijfder kleurenschema en uiteraard de nodige hiaten. Een foto volgt na't weekend, ik hoop dat mijn vrienden die wel een reflexcamera hebben er nen schonen foto van kunnen trekken. En dan krijgen jullie't te zien.
En ja, #1, want er komt nog een sequel, eentje waar ik nog meer mee ga stoefen. Dat belooft.
À Bièntôt,
Sieselaajn.
En ps: Bedankt, Zo-Ella, bij voorbaat.
dinsdag 20 september 2011
Gestikte post.
Naar goede gewoonte vindt hier in juli een collectieve familiale uittocht plaats. Richting kamp. Tijd om daar naar huis te schrijven is meestal schaars, maar ter plekke wordt gevochten om de titel van 'de meeste post'. Aangezien zo'n 70% van de toekomstige vrouwelijke voortplantingsverantwoordelijken van onze familie samentroept op dat befaamde kamp, heb ik wel een uurtje werk om hen allen van de nodige brieven te voorzien. Gelijkwaardige post. Want er wordt vergelijken, ahjaaaaa.
Ik ging dat eens rap in een uurken fixen, maar dat is een klein beetjen uit de hand gelopen. 't Resultaat mocht er gelukkig wel zijn, al zeg'k het zelf.
Een ster voor de kleinste nichtjes, die op een podium steevast het showbeest uithangen.
Een zon voor de zus, die -na haar ochtendhumeur- steevast het zonneke in de leidinsploeg uithangt.
Een denkwolk voor de pubers, meer woorden moet ge daar niet aan vuil maken want al de rest wordt toch maar met luid gegiechel onthaald.
Een scheut energie voor nicht Julie, dat komt al eens van pas naar't einde van't kamp toe, zeker voor de leidingsploeg.
Een setje bestek voor de kookploeg,
And last but not least, een beetje liefde voor Dé Mammie, die al 15 jaar haar botten afdraait in de kampkeuken.
Ge smijt dat allemaal samen in een postpakket, en ge maakt wat mensen content. Ge ziet, dat moet allemaal niet moeilijk zijn, en met wat snoepen oogst ge altijd succes.
En voor de werkwijze, men neme:
Een cornflakesdoos of drie
Een normaal postkaartjen (voor de afmetingen)
Een leuk inpak-/kaftpapierken
Schone kleurkes draad
Een pin voor op een prikbord
Een lijmstift, geen vloeibare, want dat geeft miserie, believe me.
Enkele kleurtjes lint
Perforator
Enkele cellofaanzakjes
Sympathiek gekleurde snoepjes
ÉÉN
Om te beginnen snijd je per zelf te maken postkaart 2 stuks van dezelfde afmeting uit een cornflakesdoos, ik gebruikte een bestaand postkaartje als standaardafmeting. Als ge der geen snoepen aanhangt kunt ge dat immers nog in nen gewonen enveloppe krijgen, zonder bij te betalen.
TWEE
Overtrek 1 van de twee kartontjes met je gekozen papier, let op als ge met lijntjes of ruitjes werkt dat dat wat recht verloopt. Je lijmt de boel best goed vast met een lijmstift (dan gaat dat papier niet golven) en laat dat wat drogen.
DRIE
Kies een figuur en teken die op je inpakpapier in een lichte potloodlijn. Vervolgens op gelijke afstand gaatjes voorprikken met de prikbordpin, dat voorkomt scheurtjes in teer papier eens je gaat rijgen.
-Gaatjes op zéér gelijke afstand kunnen wel eens voor smsen vol ongeloof zorgen als ze vragen of ge dat met't machine hebt gedaan en als ge dan vervolgens 'Neen, met de hand' antwoordt.-
Rijg je draad door de gaatjes heen, ik heb mijn draad steeds dubbel genomen aangezien ik nogal dun garen had gekozen.
Kleef het tweede kartontje met de bedrukte kant tegen de achterkant van je bekleefde/bestikte karton en laat een poosje drogen. Vervolgens kan je naar believen stempelen, perforeren, zakjes bevestigen en wat je maar wil. 'Klaar' wil ook wel eens wat zeggen.
Ge kunt natuurlijk ook een jeansnaald in uw machine zwieren en zo veel tijd uitsparen. Maar ik raad minder stevig karton aan dan. En bovendien kon U hier lezen dat dat tussen mij en een masjien nog altijd niet zo vlot verloopt.
Á Bièntôt,
Sieselaajn.
Ik ging dat eens rap in een uurken fixen, maar dat is een klein beetjen uit de hand gelopen. 't Resultaat mocht er gelukkig wel zijn, al zeg'k het zelf.
Een ster voor de kleinste nichtjes, die op een podium steevast het showbeest uithangen.
Een zon voor de zus, die -na haar ochtendhumeur- steevast het zonneke in de leidinsploeg uithangt.
Een denkwolk voor de pubers, meer woorden moet ge daar niet aan vuil maken want al de rest wordt toch maar met luid gegiechel onthaald.
Een scheut energie voor nicht Julie, dat komt al eens van pas naar't einde van't kamp toe, zeker voor de leidingsploeg.
Een setje bestek voor de kookploeg,
And last but not least, een beetje liefde voor Dé Mammie, die al 15 jaar haar botten afdraait in de kampkeuken.
Ge smijt dat allemaal samen in een postpakket, en ge maakt wat mensen content. Ge ziet, dat moet allemaal niet moeilijk zijn, en met wat snoepen oogst ge altijd succes.
En voor de werkwijze, men neme:
Een cornflakesdoos of drie
Een normaal postkaartjen (voor de afmetingen)
Een leuk inpak-/kaftpapierken
Schone kleurkes draad
Een pin voor op een prikbord
Een lijmstift, geen vloeibare, want dat geeft miserie, believe me.
Enkele kleurtjes lint
Perforator
Enkele cellofaanzakjes
Sympathiek gekleurde snoepjes
ÉÉN
Om te beginnen snijd je per zelf te maken postkaart 2 stuks van dezelfde afmeting uit een cornflakesdoos, ik gebruikte een bestaand postkaartje als standaardafmeting. Als ge der geen snoepen aanhangt kunt ge dat immers nog in nen gewonen enveloppe krijgen, zonder bij te betalen.
TWEE
Overtrek 1 van de twee kartontjes met je gekozen papier, let op als ge met lijntjes of ruitjes werkt dat dat wat recht verloopt. Je lijmt de boel best goed vast met een lijmstift (dan gaat dat papier niet golven) en laat dat wat drogen.
DRIE
Kies een figuur en teken die op je inpakpapier in een lichte potloodlijn. Vervolgens op gelijke afstand gaatjes voorprikken met de prikbordpin, dat voorkomt scheurtjes in teer papier eens je gaat rijgen.
-Gaatjes op zéér gelijke afstand kunnen wel eens voor smsen vol ongeloof zorgen als ze vragen of ge dat met't machine hebt gedaan en als ge dan vervolgens 'Neen, met de hand' antwoordt.-
VIER
Rijg je draad door de gaatjes heen, ik heb mijn draad steeds dubbel genomen aangezien ik nogal dun garen had gekozen.
VIJF
Kleef het tweede kartontje met de bedrukte kant tegen de achterkant van je bekleefde/bestikte karton en laat een poosje drogen. Vervolgens kan je naar believen stempelen, perforeren, zakjes bevestigen en wat je maar wil. 'Klaar' wil ook wel eens wat zeggen.
Ge kunt natuurlijk ook een jeansnaald in uw machine zwieren en zo veel tijd uitsparen. Maar ik raad minder stevig karton aan dan. En bovendien kon U hier lezen dat dat tussen mij en een masjien nog altijd niet zo vlot verloopt.
Á Bièntôt,
Sieselaajn.
Abonneren op:
Posts (Atom)