Knuffeldekens.

Onze vriendenkring breidt uit dat't niet meer schoon is. En baby's, die moeten geknuffeld worden en verpakt in gouden doekskes.

Nu staat het goud wel wat duur, dus ging ik voor een zacht alternatief. En terwijl ik dan toch bezig was, maakte ik de onze ook eentje.

Uiltjes met gele paspel voor Jannes, en een stofje in de kleuren van ons interieur en een gouden randje voor mini-Pauwels.
De stof, zowel de katoentjes als de nicky velours, haalde ik bij de Stoffenkamer.

Wolk.

Het waren lastige dagen, de voorbije week.
Ik had er vandaag nood aan mijn gedachten te verzetten.
Gelukkig is er in dat geval nog altijd het metekind.

Ik maakte een stempel en ging aan de slag.

Voor Rinse.
Een wolk van een baby.

Lieve dromen, kleine schat!

Ps: ik spring op de kar, volgt U mij binnenkort via Bloglovin?

Theetijd.

Sinds ik full-time werk, is er nog weinig tijd voor creativiteit. Mijn weinig vrije tijd gaat dus vooral naar contact houden met Het Lief, het huishouden en verbouwen.
En blogs lezen.
En koken.

En vriendschap en creativiteit.
Gecombineerd geeft dat laatste dit.

Schol!

Porseleinstift: Banier
Tassen: Hema

Klein geluk.

Klein geluk, aan mijn wasdraad deze week.

Ik haakte en stikte, mijn moeder breide. Voor babies, die verwacht, gekomen of imaginair zijn.

U herkent het jasje uit 'Zo geknipt'. Volgens Het Lief een clown-kostuum, volgens anderen geslaagd in combinatie met dat rood. Ik laat het in't midden want ik ben er wel content van, en ik hoop dat baby Helder dat ook is. Wat is een gerief trouwens, dat boek. Duidelijk en to the point, zo heb ik het graag. Alleen die mouwen, daar moest ik toch eens goed over nadenken en gewoon to the point uitvoeren wat er geschreven staat, dat kan natuurlijk niet. Voor het eerst zette ik drukknopen in een naaisel, daar had ik toch wat stress voor. Maar de print loopt vooraan min of meer door en dan is dat voor mij geslaagd genoeg.

Ik voerde het jasje met Ikea-fleece, dat is lekker zacht. En warm ook, aangezien de zomer dit jaar precies maar 2 dagen heeft geduurd.

Voor Liana koos ik voor rode kipjes, met stof die ik ooit bij Koekepeertje kocht.  Het patroon kreeg ik na een vriendelijk mailtje zomaar doorgestuurd. Op zich een heel gemakkelijk concept, maar het duurde maar liefst 4 uur voor ik de kimono in elkaar had. Iets met een naald en een blok en veel vuile woorden.

Bij het bloesje maakte ik een rood mutsje, van een patroontje dat ik eens zag passeren op Pinterest.
Liana's neefje, mijn petekind, kreeg hetzelfde mutsje in het grijs.

Tot zover mijn werk.

U vraagt zich nu vast af wat die groene trui daar dan hangt te zwieren.
Die maakte m'n moeder voor mijn ongeboren (voor de duidelijkheid: tot op heden nog onverwekte) kinderen. Ik viste het breiboek met het patroon in uit een grabbelbak in de Kringwinkel voor ocharme 25 cent.

Met groene Zeemanwol ging ze aan de slag in haar hoekje. Rijstpapsteek tot ze er genoeg van had. Ik zette er knoopjes aan en kan al niet wachten tot ik dat vestje ooit gevuld krijg met een bolle kruising tussen Het Lief en mezelf.

Een beetje oversized, wegens patroon uit de vroege jaren '90. Maar wat doet het er toe, want zie, hoe schoon!

En nu moet ge mij verexcuseren, ik moet wat babies gaan bezoeken!

Sjaal met opties.

Om het verhaal kort te maken: ik zag dit bij haar en ik deed er mijn eigen ding mee.

We hadden nog ergens wat achterstallige Nieuwjaarsboodschappen over te brengen, en dat neem ik altijd serieus. Toen er namen werden getrokken was ik blij met de vrouw die op het briefje stond, wat koop je voor mannen, begot? Ik kan er nooit aan uit en het Lief in omgekeerde richting ook niet, dus kochten wij elkaar dit jaar niets en dat was genoeg. Wij leven van de liefde. En ook wel eens van de sushi.

Soit, ik wijk af. De sjaal dus. Ik vertoefde voor de zoveelste keer in de Stoffenkamer toen mijn oog op deze stof viel. Een meter nonchalante chevrons werd een sjaal met opties. Omdat ik A. nog nooit met een cirkelsjaal zag, wilde ik beide mogelijkheden behouden. Ik zette vijf lusjes aan het ene eind van de sjaal, vijf knoopjes aan de andere kant. Zo kan ze ermee doen wat ze wil. Losjes twee keer rond haar hals, iets strakker lukt ook 3 keer.

Voor gedragen-foto's was het wat te donker, ik hoop dat binnenkort eens in orde te brengen.
Tot mijn grote spijt besloot de flits van mijn toestel dat het zijn/haar? moment was, want wat ik ook deed, het ding bood tegen mijn goesting zijn diensten aan. Het was te nemen of de gevreesde error, de keuze was snel gemaakt. Er was ook enige tijdsdrang, ik moest de sjaal last-minute afwerken want we hebben het (nog steeds, zucht) wat druk in dat huis. Binnenkort werk ik u daar wel eens in bij.

Over genealogie en een workshop

Vandaag starten we de les met een kleine sessie genealogie.
Het zit hem namelijk zo.

Het begon allemaal met J & L. Dat zijn mijn grootouders, langs vaders kant. Schatten van mensen, echt, ik ben eigenlijk smoorverliefd op ze. J&L kregen 3 kinderen, 3 zonen dan nog, amai. Dat zal de moeite geweest zijn, want het zijn 3 zonen van hun ouders en dat wil wat zeggen. P kwam eerst, dat is mijn vader. Toen kwam L en een beetje later ook J.

P die viel na het ontwikkelen van een grondige productkennis (een prototype of 37) uiteindelijk voor M, die per ongeluk met hem in een relatie sukkelde maar dat is gelijk nog goed afgelopen. Zij kregen twee dochters, C kwam eerst, dat ben ik, en een jaar of vier later kwam E. Tot op heden is er aan die situatie nog niets gewijzigd, het zij een paar lieven maar dat laten we hier buiten beschouwing. Ohja, M is dus mijn moeder, al staat M voor haar naam en niet voor 'moeder', net zoals P voor zijn naam staat en niet voor 'papa', dit geheel ter zijde.

L trouwde met K en zij kregen drie zonen, de daltons gelijk wij ze noemen want er zit poer achter en 't zijn kastaars. K kwam eerst, toen kwam A en als verrassing kwam dan ook C, maar dat is ook een braaf manneke en hij was bijzonder welkom, laat dat duidelijk wezen.

J trouwde met W, ge weet wel, van de gitaren, en zij kregen drie dochters, S kwam eerst, dan E en dan M. Dat zijn drie brave meiskes, de één al wat geschifter dan de ander maar allemaal wel goede studentes.

Om nu tot de clue van de les te komen (en dan houden we ons aan de linkerkant van de stamboom):
Rokjes voor:

W: check
J: euhm, weinig aan te raden denk ik
M: check
S & E: hopeloos achteruit gestoken.

Aan dat laatste moest dus wel eens iets gebeuren, want we maken hier geen bastaards.
We trokken op een zwoele dag samen naar Vermiljoen om stoffen te kiezen. Dat ging wat moeizaam, want de eerste 10 minuten moesten ze bekomen van de hartaanval die ze kregen bij het aanschouwen van zoveel schone stofkes onder één dak. Er kwam nog net geen reanimatie aan te pas. Maar kom, zoals het onze familie betaamt, die dames hebben smaak en maakte bijzonder smakelijke keuzes.
Boven een dampende pizza en een kleurplaat in een verder niet gespecificeerde fastfoodketen, besloot ik mij in het hol van de leeuw te begeven en stelde ik de dames voor hun rokken zelf inéén te zetten. Dat idee werd bijzonder enthousiast onthaald en zo geschiedde het dat de volgende dag de ouderlijke keuken wegens grote tafel werd omgebouwd tot temporair atelier.

U ziet in volgorde van verschijning:

S in actie

E in actie

Voeten in actie

De proeflapjes

Hét rokjesboek werd bovengehaald, en er werd getekend, gevloekt, hertekend, gepuzzeld, hertekend, geknipt en toen konden we beginnen stikken. Dat gebeurde met de nodige concentratie en hier en daar een tong uit de mond.

Vervolgens werd er gestreken, wat rudimentair wat voeten in de aarde had, blijkbaar is een cm niet altijd een cm maar soms al eens twee of drie, dus ik nam de zoom maar voor mijn rekening. Net als de rits, dat leek me een beetje te veel van't goeie in een eerste les. Intussen werd er enthousiast gedanst voor de WII, maar daar heb ik geen foto's van want ik was aan het naaien tegen de klok.
Tegen vijf voor vier waren de rokjes klaar, en maar goed, want om vier uur kwam taxi mama om de dames op te pikken.

Nog snel wat foto's in de tuin, want het resultaat moest toch vastgelegd worden.
E. koos voor een stof met vosjes in een kippenren, de naam is me onbekend en ik vind het ook niet terug in de Vermiljoenshop.
S koos voor Castle Peeps by Lizzie House.
Voor beide rokjes haalde Vermiljoen de plastic van fantastisch mooie bandjes en biais, geel met kant voor bij de kastelen, en tweezijdige biais (langs beide kanten een ander kleur) voor bij de vosjes, zo kon E. nog kiezen welke haar voorkeur had.

Ze blonken allebei toch wat van de trots toen ze de rits toezipten en de rokjes gelijk een tweede velleken over hun strakke bipsen hingen.

En toen de dames richting huis keerden, herinnerde alleen dit slagveld me aan de leuke dag die we samen hadden.

Oh en ps: wie de juiste voornamen van mijn grootouders kan raden, die krijgt iets. U krijgt oneindig veel kansen, en ik zit met mijn handen achter mijn hoofd gekruist aan mijn computer, want ik peins dat U dat niet lukt.

Gevonden!

Dat het niet alleen dat kabelke was, dat kon U wel al raden. Er zijn ook verbouwingen, GF en allerlei familiale omstandigheden die mij tijdelijk van het bloggen hielden.
Maar ik ben wel bezig geweest. Met rokjes voornamelijk, ook andere dingen maar daar heb ik dan weer geen foto's van dus dat kan ik niet bewijzen en wat ge niet kunt zien dat bestaat niet, toch?
Het gevolg is dat ik U nu even ga platbombarderen met rokskes, 't is maar dat ge't weet.

Soit.

Ik doe mijn best de chronologische volgorde aan te houden, dat is nog altijd het waarheidsgetrouwst.
Het begon dus met dit rokje, en toen wou haar mama ook één. De Zsazsa-snit zat haar niet helemaal gegoten, dus haalde ik alle A-lijntjes uit mijn kast en ging ze aan het passen. Uiteindelijk kwamen we tot een model dat goed in de heupen zat, maar nog wat moest verlengd worden. Ik ging aan het tekenen, zij het met enige spanning, maar ik ben wel content van't resultaat.

W. koos voor de Groovy Guitars van Michael Miller, ik haalde de stof bij Vermiljoen.

Ik vind de combinatie wel geslaagd, had graag het platstuk laten doorlopen met het onderpand maar daarvoor had ik helaas niet genoeg stof. Ik stikte ook deze keer geen paspel tussen, maar wel bias dat ik platstreek en een centimeter liet komen piepen, dat deed ik ook hier.


En als ik U nu zeg dat dat gezin nog 2 vrouwen telt, dan voelt U de bui al hangen zeker?

Outfits - Moda Fabrics

Ja kijk. Eens gevloekt, eens gejankt, en op naar iets leukers.


Nichtje M. wou graag een rokje. En dan liefst eentje dat leek op dit.
Ze lijkt er wel tevreden mee. Ik laat de foto's voor zich spreken.

Opgelet - niet voor watjes.

Wat kan ik zeggen - het zit in de familie?
Wegens gebrek aan paspel stikte ik biais tussen het boven-en onderdeel, dat ik nog eens topstitchte. Ik heb geen close-up foto's, maar dat gaf best een deftig resultaat - U kan mij op mijn woord geloven.

Met dank aan Tante W. voor de foto's.

In the Navy

Omdat zijn vrouw ook iets mocht krijgen.

Patroon tekende ik zelf. Binnenin voorzag ik een zijvakje en een ruimte om een pen of twee in kwijt te kunnen.

Handvaten - Pippoos.
Ribvelours - een oude hemdvan Het Lief
Streepjes - Ikea

Rode voering - Koekepeertje

Anker haakte ik uiteindelijk zelf nadat ik een half uur vruchteloos naar een patroontje had zitten zoeken.