Over genealogie en een workshop

Vandaag starten we de les met een kleine sessie genealogie.
Het zit hem namelijk zo.

Het begon allemaal met J & L. Dat zijn mijn grootouders, langs vaders kant. Schatten van mensen, echt, ik ben eigenlijk smoorverliefd op ze. J&L kregen 3 kinderen, 3 zonen dan nog, amai. Dat zal de moeite geweest zijn, want het zijn 3 zonen van hun ouders en dat wil wat zeggen. P kwam eerst, dat is mijn vader. Toen kwam L en een beetje later ook J.

P die viel na het ontwikkelen van een grondige productkennis (een prototype of 37) uiteindelijk voor M, die per ongeluk met hem in een relatie sukkelde maar dat is gelijk nog goed afgelopen. Zij kregen twee dochters, C kwam eerst, dat ben ik, en een jaar of vier later kwam E. Tot op heden is er aan die situatie nog niets gewijzigd, het zij een paar lieven maar dat laten we hier buiten beschouwing. Ohja, M is dus mijn moeder, al staat M voor haar naam en niet voor 'moeder', net zoals P voor zijn naam staat en niet voor 'papa', dit geheel ter zijde.

L trouwde met K en zij kregen drie zonen, de daltons gelijk wij ze noemen want er zit poer achter en 't zijn kastaars. K kwam eerst, toen kwam A en als verrassing kwam dan ook C, maar dat is ook een braaf manneke en hij was bijzonder welkom, laat dat duidelijk wezen.

J trouwde met W, ge weet wel, van de gitaren, en zij kregen drie dochters, S kwam eerst, dan E en dan M. Dat zijn drie brave meiskes, de één al wat geschifter dan de ander maar allemaal wel goede studentes.

Om nu tot de clue van de les te komen (en dan houden we ons aan de linkerkant van de stamboom):
Rokjes voor:

W: check
J: euhm, weinig aan te raden denk ik
M: check
S & E: hopeloos achteruit gestoken.

Aan dat laatste moest dus wel eens iets gebeuren, want we maken hier geen bastaards.
We trokken op een zwoele dag samen naar Vermiljoen om stoffen te kiezen. Dat ging wat moeizaam, want de eerste 10 minuten moesten ze bekomen van de hartaanval die ze kregen bij het aanschouwen van zoveel schone stofkes onder één dak. Er kwam nog net geen reanimatie aan te pas. Maar kom, zoals het onze familie betaamt, die dames hebben smaak en maakte bijzonder smakelijke keuzes.
Boven een dampende pizza en een kleurplaat in een verder niet gespecificeerde fastfoodketen, besloot ik mij in het hol van de leeuw te begeven en stelde ik de dames voor hun rokken zelf inéén te zetten. Dat idee werd bijzonder enthousiast onthaald en zo geschiedde het dat de volgende dag de ouderlijke keuken wegens grote tafel werd omgebouwd tot temporair atelier.

U ziet in volgorde van verschijning:

S in actie

E in actie

Voeten in actie

De proeflapjes

Hét rokjesboek werd bovengehaald, en er werd getekend, gevloekt, hertekend, gepuzzeld, hertekend, geknipt en toen konden we beginnen stikken. Dat gebeurde met de nodige concentratie en hier en daar een tong uit de mond.

Vervolgens werd er gestreken, wat rudimentair wat voeten in de aarde had, blijkbaar is een cm niet altijd een cm maar soms al eens twee of drie, dus ik nam de zoom maar voor mijn rekening. Net als de rits, dat leek me een beetje te veel van't goeie in een eerste les. Intussen werd er enthousiast gedanst voor de WII, maar daar heb ik geen foto's van want ik was aan het naaien tegen de klok.
Tegen vijf voor vier waren de rokjes klaar, en maar goed, want om vier uur kwam taxi mama om de dames op te pikken.

Nog snel wat foto's in de tuin, want het resultaat moest toch vastgelegd worden.
E. koos voor een stof met vosjes in een kippenren, de naam is me onbekend en ik vind het ook niet terug in de Vermiljoenshop.
S koos voor Castle Peeps by Lizzie House.
Voor beide rokjes haalde Vermiljoen de plastic van fantastisch mooie bandjes en biais, geel met kant voor bij de kastelen, en tweezijdige biais (langs beide kanten een ander kleur) voor bij de vosjes, zo kon E. nog kiezen welke haar voorkeur had.

Ze blonken allebei toch wat van de trots toen ze de rits toezipten en de rokjes gelijk een tweede velleken over hun strakke bipsen hingen.

En toen de dames richting huis keerden, herinnerde alleen dit slagveld me aan de leuke dag die we samen hadden.

Oh en ps: wie de juiste voornamen van mijn grootouders kan raden, die krijgt iets. U krijgt oneindig veel kansen, en ik zit met mijn handen achter mijn hoofd gekruist aan mijn computer, want ik peins dat U dat niet lukt.