2013: Het jaar van Atelier 'Nee'

Zomaar van blognaam veranderen en verder niets van U laten horen, dat is niet proper. Ik hoor het U al peinzen. Ik beken en geef mij over, het is hier wat stil geweest. Ik weet niet of u zich daaraan ergerde, maar ik had daar nood aan. Even niets moeten, dat is een deugdelijke zaligheid.

Het begon in september, toen we van India kwamen en 't een en 't ander moesten verwerken. Dat ging dan naadloos over in oktober, toen ik fulltime aan de slag ging en hondsmoe 's avonds thuiskwam. Dan was er november, met veel energie maar geen licht om over naar huis te schrijven, laat staan om foto's te trekken. December startte goed met het indienen van een thesis en een schat van een metekind (krijgen, niet indienen), en eindigde in lichte mineur toen er verbouw- en gezondheidsproblemen opdoken.
Balans van 2012: niet voor in de boekskes en content dat 't voorbij is

Een deel van de (georganiseerde) chaos heb ik uiteraard aan mezelf te danken. 'Een deel' is eigenlijk dan nog te bescheiden uitgedrukt. Op één of andere manier slaag ik er dag na dag, week na week in om mensen zaken te beloven die ik met volle goesting wil uitvoeren, maar waar het me eigenlijk aan tijd ontbreekt. Dat moest maar eens gedaan zijn, declareerde Het Lief. Dus 2013 wordt het jaar van de nieuwe start. Rust in mijn hoofd, rust in mijn leven, en hopelijk rust in huis eens we verhuisd zijn.

Dus ja, ik verbouwde de boel hier een beetje. Die rust, die wil ik overal, te beginnen bij mijn geesteskind. 'Sieselaajn' zorgde al van bij de start voor bijzonder vermakelijke taferelen toen vrienden en kenissen pogingen ondernamen mij aan te spreken bij mijn blognaam. Blijkbaar is fonetisch taalgebruik toch ook niet altijd jedat. Ik speelde al een tijd met het ampersand, gewoon omdat ik dat een wreed schoon leesteken vind. En omdat ik hier gewoon mijn goesting kan en mag doen, heb ik daar van geprofiteerd. 'Atelier Ampersand' wordt de start van mijn kruistocht naar orde. En ja, ik zeg NEE. Nee tegen alles wat niet moet en niet prettig voelt, nee tegen al dat hooi dat ik niet op mijn vork zal scheppen.
U mag gniffelen. Ik besef net zo hard als U dat dat hier niet van een leien dakske zal gaan. Maar zo hoort dat nu eenmaal bij voornemens. Luid roepen als ge eraan begint, maar stil zwijgen als ge na 2 dagen grandioos de mist in gaat.
Ik eindig mijn pleidooi met het opengooien der registers: mijn naam is Celine en daar zal ik voortaan ook mee tekenen. Weet U dat ook ineens.

U hoort in de toekomst dus terug meer van mij. Ik heb namelijk nog wat achterstallig blogwerk. En nu dat hier staat moet ik dat maar doen ook. Wat peinst ge daar van?

Dan rest mij nog de sociaal verantwoorde taak jullie allemaal een fijn maar bovenal creatief jaar te wensen. Ik ben al benieuwd te lezen wat jullie voor 2013 in petto hebben.

Tot later,

Celine