Beste wensen en een tipje van de sluier.

Volgens Het Lief: Happy New York!

Patroon voor de letters vond ik hier. Ik haalde de rode wol bij Zeeman voor zo'n 1,29€/bol. Kleine aanpassing in het patroon: Haak de kettingen om te beginnen in een haakpen die zo'n 2mm dikker is dan de haakpen gebruikt voor de double crochets. Zo vermijdt ge dat uw letters schuin trekken (zoals ge wel kunt zien in mijn 'N').
Ik denk dat ik de letters nu van het blad haal en er een slinger mee maak of zo.

En wat doet die klaver daar?
Dat komt ge te weten in het nieuwe jaar.

Feest ze!

À l'année prochain,

Sieselaajn.

Coucou, c'est le trou.

trou, nom masculin. 'Cavité naturelle ou artificielle dans le sol ou toute autre surface. Synonyme caverne.'

In de Vlaamse volksmond is 'trou' beter gekend als:
- gat
- put
- kuil
- 'pietenol'
- 'azu een ol'


'Artificielle',  dat is hij wel, die 'trou' van ons.
Te vinden sinds een week of twee ten toekomstige huize Sieselaajn.
Dat ziet er als volgt uit:

En past op he, dat wordt nog groter. Maar genen paniek, tegen september kan ik daar douchen.

À Bientôt,

Sieselaajn.

Acht.

Acht jaar. Zolang houdt Het Lief dat al met mij uit. Volgens sommigen bewonderenswaardig, anderen noemen het een fluitje van een cent of gewoon pure sjanse.

Dat het mij niet kan schelen wat het geheim is, maar Het Lief is een exemplaar der superieure soort en dat wil wel eens helpen.

Zevenentwintigdecembertweeduizendendrie.

Zenuwachtig als een puber op eerste date, vertrokken we naar de cinema. Ahjaaa, wat doet ge anders op zo'n eerste date? Teamspirit II was het. Slechte film. Denk ik, want ik zag'r niet veel van. 't Was nen schonen avond.

En zo werd gisteren - ondanks den blok - ook nen schonen dag. Na het verzinnen van de laatste cadeau-ideeën boven een dampend bord Vegetarische spaghetti Toetswiet, gingen we richting Oudburg. Ik wou Het Lief eens de charme tonen van een taartenbakkerij als Julie's House. We hadden nadien koffieklets met een paar bevriende koppels en wij zouden voor de gelegenheid de taart voorzien. Ik had eerder die dag op Smoelboek immers geclaimd taart en bubbels te verwachten.

Taart, er was er in overvloed. Maar na een uur of twee kletsen schiet daar niet veel meer van over. Ik geef U dus een kijk in de kliekjesdoos.

De Doos...

...lag ooit vol lekkers...

...maar de alleen de perenfrangipane (boven) en bosbessenkaastaart (onder) dienden als dessert die avond.

Dat is dus voor uw vingers van af te likken. Maar echt hé. Ik at daar zelden iets dat ik niet lekker vond, alleen de wittechocolade-met-speculoos vond ik een beetjen flets en gewoon een zware aanval op mijn maag. Maar zoals ze zeggen: 'Des goûts et des couleurs, on ne discute pas'.

De taart, die mocht dus van de geclaimde lijst.

Let vooral op mijn gevoel voor orde aan het bureau.

Dan bleven nog de bubbels over, en die kregen we! Ik hou de fles dus tegoed voor 'la fin des examens' (resp. 01/02)!


En nu ga ik nog wat voort doen aan mijn Nieuwjaarskado's, de laatste hand natuurlijk! Of dacht ge nu werkelijk dat ik nog aan bepaalde kado's moest beginnen?

À Bientôt in 2012,

Sieselaajn.

PS.: Ik studeer tussendoor ook nog wel nen keer zenne, als ik goesting heb en als't mij uitkomt. 't Is maar dat ge niet peinst dat ik hier alleen maar wijze dingen doe en dan beetje loop te mekkeren over 'den blok'...

Boeken, retro en beestjes.

Donderdag ging ik naar het boekenfestijn. In de Expo in Gent. U kent dat wel, duizenden boeken, evenveel Omies en Opies op zoek naar het ideale kinderboek waar resp. kleinkinderen 'A tot F' dan hopelijk spontaan van gaan schootje zitten. De meningen over dergelijke massa-evenementen zijn verdeeld. Ik kan U echter zonder knipperen melden dat ik er dol op ben. Meer zelfs. De datum van volgend jaar staat al met stip in mijn agenda.

Boeken dus. U vraagt zich zeker af wat ik daar allemaal vond?
Het Lief kan tevreden zijn over mijn bescheiden buit, ik nog tevredener. Ik vond er een ware parel, het jeukt nu al om het U te vertellen.

Als eerste zal ik U (met een rood-roze blos op de wangen) bekennen dat ik een oude jeugdzonde van onder het stof heb gehaald. Anne Geddes. Ik weet niet hoe het met U zit, maar ik was van het type puber dat -tot grote ergernis van mijn vader- elke nieuwe inktcartridge met groot gejuich onthaalde om hem vervolgens, en dat kon ik verdomd snel, tot de laatste druppel leeg te knijpen om toch maar dat nieuwste plaatje van A.G. op papier te krijgen. Vervolgens gingen diezelfde plaatjes minitieus precies een A5-mapje in. Om later naar te staren. Ahjaaa. Wat doet ge daar anders mee?
Ik had ook van die afschuwelijke poppen. Een bij. Een lieveheersbeest. Een egel. Met koppen hard als beton. Gekregen, dat meld ik maar. Ik verzamelde persoonlijk liever kaders, kaartjes en agenda's. Ik versneed ook haar zwart-wit posterboek om vervolgens mijn muur mee te behangen. Tot op heden sieren nog steeds 3 heerlijk pure zwart-wit prenten mijn slaapkamermuur in het ouderlijke huis. Ik mocht ze wel, die Anne. En vandaag -tussen de schreeuwerige boeken die beweerden mijn seksleven te boosten en de zweverige boeken die beweerden dat ik dringend moest ontspannen- zag ik het. Iets paars. Iets groot. Een Anne-Geddes collector.

A Labor of Love

Even links en recht kijken of niemand naar me keek, en dan compleet onopvallend - plop- dat mandje in. Ik ken nu eindelijk de verhalen achter de foto's, mammies & baby's. Ge zijt een vroedvrouw of ge zijt het niet zeker?

Maar dan nu:  'Le Moment Suprême', hét boek van de dag / week / maand / jaar:

Ik ga daar geen woorden aan vuil maken, ik laat U gewoon zien waarom ik daar zo zot van ben.

Charley Harper, 'An illustrated life'. 

Cardinal Bird

Owlbum

Finches

Octoberama

Shadow Dancers

Squirrel

Western Tanager

Schoon hé? Wreed schoon!

Als U mij nu wilt excuseren, ik ga nog wat verder kwijlen boven mijn prentenboek.

À Bientôt,

Sieselaajn

Stilte.

Vandaag ging ik vertellen, over dingen die ik had gezien, gemaakt, geroken en gesmaakt.

Maar vandaag hou ik mijn mond.

Uit respect voor de mensen uit Luik, die niet meer kunnen doen wat ik wou doen.

Sieselaajn